اما اصل ماجرا چیست و چرا باید ناگهان رابطه این دو اینگونه شکرآب شود؟

همه چیز بعد از حذف مقابل نماینده امارات شروع شد. عده ای در تبریز ناگهان مدعی شدند که قرار است علی فتح الله زاده به زودی مدیرعامل تراکتورسازی شود. عباسی که از شنیدن این اخبار شوکه شده بود در ابتدا احساس کرد این تنها یک شایعه معمولی است اما وقتی متوجه شد این پیشنهاد به اعضای هیات مدیره رسیده است، فهمید یک جای کار می لنگد. پیگیری های مدیرعامل تراکتورسازی به او می فهماند گویا امیر قلعه نویی در نشستی که با اعضای هیات مدیره تراکتور داشته به آنها اعلام کرده می تواند مقدمات حضور فتح الله زاده را در باشگاه فراهم سازد تا تراکتورسازی با استفاده از تجارب این مدیر با تجربه تیمی قدرمتمند را برای سال بعد ببندد.

وقتی عباسی متوجه شده سرمربی تیم در حال پیدا کردن جانشین برای اوست ناگهان تغییر رویه داد و در مصاحبه با رسانه ها اعلام کرد برنامه امیر قلعه نویی برای سال آینده دچار ایراداتی هست و ما می خواهیم بهترین انتخاب را داشته باشیم. از این رو مدیرعامل تیم با ایجنت اسکوچیچ، علی دایی و یحیی گل محمدی تماس می گیرد تا این خبر در رسانه ها بپیچد که تراکتورسازی به دنبال تغییر کادر فنی است. پیرو همین اتفاقات رحمان رضایی به عنوان دستیار قلعه نویی از این تیم خداحافظی می کند و در اینستاگرامش به گونه ای که دیگران بفهمند می گوید شاید قلعه نویی هم در تبریز نماند.

قلعه نویی هم که متوجه شد ، مدیرعامل دیگر علاقه ای به حفظش ندارد برنامه هایش را تغییر داد و شاید به زودی برای همیشه تبریز را ترک کند. اما آنچه بیش از هر چیز دیگری در این پرونده دارای اهمیت است، تصمیم نهایی مدیران بالادستی تراکتورسازیست. شاید آنها دست آخر تصمیم به حمایت از قلعه نویی بگیرند و آنگاه عباسی مجبور است تیم را ترک کند. باید دید تصمیم نهایی در این باره چیست. طبیعتا تراکتورسازی بیشترین ضرر را خواهد کرد چرا که تیم های دیگر در حال جذب بازیکنان خوب هستند و تراکتورسازی به راحتی مهره هایش را در سبد دیگران می بیند البته آنهایی که هنوز کارت پایان خدمتشان صادر نشده، مجبور اند با هر شرایطی در این تیم بمانند و بسازند. بازیکنانی مثل اخباری و سروش رفیعی که یک فصل دیگر باید با پیراهن تراکتورسازی خدمت وظیفه عمومی را پشت سر بگذارند.