فردا 31 خردادماه، سی و پنجمین سالروز شهادت مصطفی چمران است. شهیدی که بیشتر او را بخاطر مجاهدت‌ها و فعالیت‌های سیاسی و نظامی‌اش می‌شناسیم. این شهید اما با وجوه علمی که در زمینه فیزیک داشت، در عرصه هنر نیز دست توانایی داشت. دل‌نوشته‌های چمران و نقاشی‌های او که رنگ بوی عرفانی دارند کمتر شناخته شده است.

در ادامه یکی از دل نوشته‌ها و برخی از آثار نقاشی شهید چمران را مرور می‌کنیم.

آرامش غروب

"خوش دارم آزاد از قید و بندها در غروب آفتاب بر بلندای کوهی بنشینم و فرو رفتن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم و همه حیات خود را به این زیبایی خدایی بسپارم و این زیبایی سحرانگیز، با پنجه‌های هنرمندش با تار و پود وجودم بازی کند، قلب سوزانم را بگشاید، آتشفشان درد و غم را آزاد کنم، اشک را که عصاره حیات من است، آزادانه سرازیرنمایم، عقده‌ها و فشارهایی را که بر قلب و روحم سنگینی می‌کنند بگشایم.

غم‌های خسته‌کننده‌ای را که حلقومم را می‌فشرند و دردهای کشنده‌ای که قلبم را سوراخ سوراخ می‌کند، با قدرت معجزه آسای زیبایی تغییر شکل دهد و غم را به عرفان و درد را به فداکاری مبدل کند و آنگاه حیاتم را بگیرد و من دیوانه‌وار همه وجودم را تسلیم زیبایی کنم و روحم به سوی ابدیتی که نورهای زیبایی می‌گذرد پرواز کند و در عالم آرامش و طمأنینه از کهکشان‌ها بگذرم و برای لقاء پروردگار به معراج روم و از درد هستی و غم وجود بیاسایم و ساعت‌ها و ساعت‌ها در همان حال باقی بمانم و از این سیر ملکوتی لذت ببرم."