با بیان این‌که گاهی اوقات مناقشات میان دستگاه‌ها باعث ضربه خوردن کارگاه‌های تولیدی می‌شود، گفت: پیش از این‌که دستگاه‌هایی مانند استاندارد و وزارت بهداشت برای مسائلی چون استفاده از خمیرمرغ در فرآورده‌های گوشتی ورود کنند باید به تعریفی واحد و ویژگی‌های استاندارد آن محصول برسند.

وی با تشریح تعریفی که از خمیرمرغ استاندارد می‌شود، اظهار کرد: آنچه تحت عنوان خمیرمرغ از آن یاد می‌شود، گوشت‌های باقی‌مانده بر بافت‌های استخوانی است که در کشتارگاه‌های صنعتی از مرغ‌ها جدا شده و با تکنولوژی‌هایی خاص استحصال می شود که در مقیاس‌هایی مانند کشتارگاه‌هایی که تا یک میلیون تن تولید گوشت می‌کنند رقمی حدود ۵۰ هزار تن خمیرمرغ به دست می‌آید که در همه جای دنیا استاندارد بوده و استفاده از آنها مجاز است.

رییس هیات مدیره کانون صنایع غذایی افزود: اما مناقشاتی که درباره‌ تولید و مصرف خمیرمرغ وجود دارد سوء‌استفاده‌هایی است که برخی تولیدکنندگان‌ می‌کنند و در خمیرهای تولید شده از احشاء غیرمجاز مانند سنگدان یا بافت‌های غضروفی استفاده می‌کنند که البته نباید به خاطر تخلف گروهی به کل یک صنعت ضربه وارد کرد.

مرتضوی همچنین با بیان این‌که می‌توان به تولید استاندارد خمیرمرغ برای استفاده در فرآورده‌های گوشتی دست یافت، عنوان کرد: اقدامات خوبی برای تولید صنعتی و مناسب خمیرمرغ صورت گرفته است که می‌تواند از هدررفت بسیاری از ضایعات کشتارگاه‌ها و گوشت‌هایی که به بافت‌های استخوانی که تحت عنوان ضایعات در کشتارگاه‌ها جدا می‌شوند، جلوگیری کند. اگر بتوان در تعریف رسمی به شاخص‌هایی واحد از استانداردهای خمیرمرغ رسید می‌توان تعیین کرد که تولیدکنندگان فرآورده‌های گوشتی فقط بتوانند از خمیرهای مرغی با برندها و بسته‌بندی‌های مشخص استفاده کنند تا مشکل غیربهداشتی و غیراستاندارد بودن آن نیز برطرف شود.

این صحبت‌ها در حالی مطرح می‌شود که طی روزهای گذشته نیره پیروزبخت - رییس سازمان ملی استاندارد - ضمن تاکید بر ادامه این ممنوعیت اعلام کرد که اگر این محصول در حد استانداردهای کشورهای پیشرفته و قائل به حقوق مصرف‌کننده تولید شود، ممکن است در آینده آزاد شود.

این در حالی است که تا پیش از این خمیرمرغ به طور معمول از ضایعات مغازه‌های مرغ فروشی، بافت‌های غضروفی و احشاء مرغ‌های ذبح شده تهیه می‌شد که از نظر استاندارد به هیچ عنوان برای مصارف خوراکی قابل تایید نبود.