وی نخستین آمریکایی بود که به مدار زمین رفت و پس از سه بار گردش در مدار به زمین بازگشت. این پرواز موفقیت آمیز در بیستم فوریه سال 1962 به وقوع پیوست و این خود سرآغاز یک رشته عملیات گسترده خلبانی در فضا برای آمریکا شد. گلن به عنوان کمک خلبان در دو ماموریت اولیه مرکوری، با اختلاف اندکی عنوان اولین آمریکایی در فضا را از دست داد. در آخرین پروازش که در داخل کپسول مرکوری با نام دوستی 7 صورت گرفت، سه بار به دور مدار زمین در کمتر از 5 ساعت چرخید.
 

وی در ۷۷ سالگی در مأموریت STS-95 شرکت کرد و نام خود را به عنوان پیرترین فضانوردی که تا به حال به فضا رفته است،‌ ثبت کرد.

 

او در سال 1998 برای انجام تحقیقات بیولوژیکی بار دیگر به فضا رفت. جان گلن همچنین به مدت ۲۴ سال نماینده دمکرات اوهایو در مجلس سنای این کشور بود.او پیش از آغاز به کار در ناسا خلبان هواپیماهای جنگی بود اما در سال ۱۹۵۹/۱۳۳۸ همین‌طور که کم‌کم رقابت بر سر پروازهای فضایی آغاز می‌شد همراه با شش نفر دیگر مأمور شد تا طی برنامه‌ای پروازهای آزمایشی فضاپیمای مرکوری را انجام دهد.

 

این هفت نفر به گروه ۱ فضانوردان یا گروه ۷ مرکوری مشهور شدند و تنها کسانی بودند که با انواع فضاپیماهای ناسا: مرکوری، جمینی، آپولو و شاتل‌های فضایی پرواز داشتند. اعضای این گروه : جان گلن، آلن شپرد(نخستین آمریکایی در فضا)، گاس گیریسم، اسکات کارپنتر،‌والتر شیرا (او تنها کسی است که با هرسه فضاپیمای آپولو،‌مرکوری و جمینی به فضا رفته است)، گوردون کوپر ( او در مأموریتی شرکت کرد که برای نخستین بار ۸ روز طول کشید) و دک اسلیتون بودند.