به گزارش سایت خبری «رازق» نگاهی به تبلیغات جریان اصلاحات در انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی حکایت از اتخاذ دو موضع متفاوت و مقابل هم این جریان سیاسی در پیش و پسا انتخابات دارد.

در ابتدا اعضای جریان اصلاحات به‌طور گسترده با حمله به شورای نگهبان در جهت مطامع سیاسی خود سعی کردند خود را مظلوم و در تنگنا و به قولی دست‌بسته جلوه دهند و سخنانی در این باب که کاندیدایی در کشور ندارند و حتی نیروهایشان به 30 نفر هم نمی‌رسد در میان افکار عمومی سم‌پاشی کردند تا بدین‌جهت شورای نگهبان را قربانی اهداف سیاسی خود کنند و احساس ترحم مردم را در جهت منافع خود برانگیزند.

در همین راستا حسین مرعشی در مورد رد صلاحیت‌های اصلاح‌طلبان اظهار داشت: «جمعاً در کشور۳۰۰۰  اصلاح‌طلب ثبت‌نام کرده‌اند که تنها ۳۰ نفر تأییدشده‌اند، بر این اساس تنها ۱ درصد اصلاح‌طلبان تأییدشده‌اند.:»[1]

این در حالی بود که محسن رضایی و محمد نبی حبیبی این موارد را تکذیب کردند و بیان داشتند که اصلاح‌طلبان به‌اندازه کافی کاندیدا در کل کشور دارند.

محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر اینکه «از همه گروه‌ها به‌اندازه کافی کاندیدای تأیید صلاحیت شده وجود دارد»، گفت: «آن‌طور که به من اطلاع داده‌اند، در حال حاضر اصلاح‌طلبان 2.5، اصولگرایان 3 و مستقل‌ها نیز 3 برابر کرسی‌های مجلس نامزد دارند.«

محمد نبی حبیبی، دبیر کل حزب مؤتلفه اسلامی هم در موضع‌گیری خود با اشاره به انتقادها از رد صلاحیت کاندیداهای اصلاح‌طلب گفت: «تا آنجا که ما اطلاع داریم، اصلاح‌طلبان خود را به‌اندازه کافی برای یک رقابت جدی با اصولگرایان آماده کرده‌اند و رد صلاحیت برخی از آن‌ها مانع رقابتشان با اصولگرایان نخواهد شد.«[2]

رسول منتجب‌نیا، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو حزب «اعتماد ملی» از جمله کسانی است که این آمارسازی‌ها را زیر سؤال می‌برد. منتجب‌نیا روز گذشته در واکنش به اظهارات انجام شده با تأکید بر اینکه اکثریت قریب به اتفاق اصلاح‌طلب‌ها را رد صلاحیت و از دور خارج کرده‌اند، به «ایران» گفت: «همان رقمی که دوستان اعلام کردند، درست است و از کل 3 هزار نفر چیزی در حدود بین   30تا حداکثر 50 نفر کاندیدای قابل طرح داریم.«[3]

صادق زیبا کلام نیز در راستای مظلوم‌نمایی بیان می‌دارد:‌ « در رد صلاحیت‌هایی که صورت گرفته 3 هزار اصلاح‌طلب ثبت‌نام کرده بودند که تنها 30 نفر از آن‌ها را شورای نگهبان تأیید صلاحیت کرده است. واقعیت‌ها نشان می‌دهد که در خیلی از استان‌ها حتی یک نامزد اصلاح‌طلب هم وجود ندارد. این شیوه رد صلاحیت‌ها بیانگر آن است که شورای محترم نگهبان بیش از آنکه مصالح و منافع مردم را لحاظ کند، مصالح و منافع حاکمیت و جریان خاص سیاسی را لحاظ کرده است و هر کس که منتقد این جریان بوده و درگذشته انتقادی به این جریان داشته، رد صلاحیت کرده است. شورای نگهبان، منافع سیاسی این جریان سیاسی را بیش از منافع سیاسی مردم در نظر گرفته است.»[4]

اما بعد از انتخابات ورق برگشته و اصلاح‌طلبان باوجوداینکه ادعا می‌کردند کاندیدایی در کشور ندارند از کاندیداهای خود رونمایی کرده و خود را پیروزی انتخابات لقب می‌دهند.

آمار و ارقامی که این جریان سیاسی مدعی آن است در رسانه‌های زنجیره‌ای و شبکه‌های اجتماعی و موبایلی به‌طور گسترده منتشر شد.[5] در این باب حتی از رقم اصولگرایان کم کرده به مستقل‌ها و اعتدالیون افزودند تا بیشتر بر پیروزی اصلاحات در این انتخابات تأکید کنند.

اصلاح‌طلبان همواره در ادوار مختلف با حمله به ساختارهای انتخاباتی، مظلوم‌نمایی و تخریب رقیب، پخش دروغ‌های بزرگ سعی کردند که به کرسی‌های مختلف دست یابند که نمونه بالا نیز یکی از این موارد است که میزان صداقت این جریان سیاسی در رویارویی با افکار عمومی را به‌خوبی نشان می‌دهد.