به گزارش سایت خبری«رازق» به نقل از تابناک اقتصادی، نقدینگی بخش خصوصی از یک هزار و 875 میلیارد تومان در سال 1376 به460 هزار و 690 میلیارد تومان در پایان سال 1391 افزایش یافته که متوسط رشد سالانه 25.7 درصدی را نشان می‌دهد.

این درحالی است که بنا بر گزارش وزارت اقتصاد متوسط رشد تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت ثابت در این دوره تنها حدود 4.5 درصد افزایش یافته است، بنابراین درحالی که رشد نقدینگی بخش خصوصی کشور 21.1 درصد از نرخ رشد اقتصادی کشور بالاتر بوده است، با این حال بنگاه‌های اقتصادی همواره از مشکل تامین نقدینگی گله‌مند بوده و با توجه به ساختار تامین مالی بانک‌محور کشور همواره رفع این مشکل از طریق فشار جدی بر انبساط اعتبارات بانکی دنبال شده است.

تحلیلگران اقتصاد معتقدند برخی از تنگناهای بخش واقعی که منجر به تحرک کم سرمایه در گردش بنگاه‌های اقتصادی و حبس نقدینگی و افزایش تقاضای نقدینگی بنگاه‌ می شود را باید در سطح کلان اقتصادی و در فضای کسب و کار کشور جستجو کرد.

یک بنگاه تولیدی از مرحله خرید مواد اولیه تا فروش محصول نهایی در بازار، نیازمند نقدینگی به منظور تامین هزینه‌های فرآیند تولید است و تنها بعد از مرحله فروش است که این نقدینگی مجددا به چرخه تولید باز می گردد.

بدیهی است که اگر بنگاه اقتصادی به هر علتی در هر کدام از مراحل فوق نتواند سرمایه در گردش مورد نیاز برای به چرخش درآوردن فرآیند تولید به صورت کارآ را تجهیز کند، در فرآیند تولید با مشکل مواجه خواهد شد و عدم تولید و فروش محصول بنگاه به معنی مشکل تامین نقدینگی برای تکرار فرآیند تولید خواهد بود.

هرچه فرآیند تولید زمان‌برتر شود، فرآیند طبیعی بازگشت نقدینگی از محل فروش بنگاه به تاخیر می‌افتد و نیاز بنگاه به تامین نقدینگی از محل دیگری ار تشدید خواهد کرد، این درحالی است که آثار مشکل تامین سرمایه در گردش یک بنگاه در محیط داخلی آن محصور نخواهد ماند بلکه به دلیل ارتباط آن با بنگاه های اقتصادی دیگر این مشکلات به زنجیره‌ای از بنگاه‌های پایین دستی و بالادستی مرتبط منتقل خواهد شد.

انتهای پیام/ر