چین در سالی که گذشت اوضاع مساعدی نداشت؛ برای اولین بار در بار در ربع قرن اخیر، رشد اقتصادی چین به کمتر از 7 درصد رسید و این مسئله نتیجه تغییر مدل اقتصادی این کشور از مدلی متکی بر صادرات و سرمایه‌گذاری خارجی به مدلی بوده که بر مصرف داخلی استوار است. به همین دلیل بسیاری از کارشناسان با ناامیدی به این کشور که دومین اقتصاد بزرگ جهان است نگاه کردند و گفتند که چین کمتر از گذشته می‌تواند موتور محرک اقتصاد باشد.

با این حال، همه نگاه‌ها به چین ناامیدانه نبوده و بسیاری از تحلیلگران نیز می‌گویند با این که رشد اقتصادی چین کاهش یافته از این کشور همچنان با قدرت به راه خود ادامه می‌دهد. آژانس دولتی برنامه‌ریزی چین اعلام کرده است که این کشور می‌خواهد انجام پروژه‌های بزرگ خود را سرعت ببخشد و طرحی بریزد که پروژه‌های عمرانی استراتژیکش در سال جاری میلادی به بهره‌برداری برسد و دولتهای محلی را نیز ترغیب کند که در زمینه سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها مسئولیت‌پذیری بیشتری داشته باشند.

کمیسیون توسعه و اصلاح ملی چین اعلام کرده است که محیط سرمایه‌گذاری در سال میلادی جاری می‌تواند پیچیده باشد و چین نیازمند این است که کارایی هزینه‌های خود را افزایش دهد. این کمیسیون گفته است که چین باید بهترین ترکیب از اصلاحات را پیدا کند تا همراه با ثابت نگه داشتن رشد اقتصادی خود بتواند به تعدیل ساختاری اقتصاد دست بزند و تقاضای داخلی خود را به طور صحیحی بالا ببرد. این نهاد برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در چین قبل از این اعلام نیز گفته بود که انتظار دارد رشد اقتصادی چین بین 6.5 تا 7 درصد باشد. از سوی دیگر، در اوایل سال میلادی جاری که چین اوضاع مرتبی را تجربه نکرد، در برخی مواقع بازار به نفع این کشور برگشت و امید است که این کشور همچنان بتواند اوضاع باثبات گذشته را بازیابد.

بدبین‌ها اما می‌گویند که اقتصاد چین مانند یک ساختمان است که بمبی ساعتی در آن به کار افتاده است؛ یکی از این بدبین‌ها، کیل بس، مدیر صندوق سرمایه‌گذاری هیمن کپیتال واقع در دالاس، است که درباره این بمب ساعتی هشدار داده و گفته است که زمانی خواهد رسیده که این بمب در نظام بانکی چین منفجر شود.

در 10 سال گذشته، نظام بانکی چین با حجمی حدود 3 هزار میلیارد دلار به قدری رشد کرده که اکنون اندازه‌اش به 34 هزار میلیارد دلار رسیده است. این مبلغ معادل 340 درصد تولید ناخالص داخلی چین است و برای چنین کشوری تحمل این حجم از پول در نظام بانکی بسیار دشوار خواهد بود. اگر نظام بانکی چین به دردسر بیفتد، به دلیل این که چین دوم اقتصاد بزرگ جهان است همه اقتصاد دنیا از آن متاثر خواهند شد. برای این که بخواهیم یک چشم‌انداز از وضعیت نظام بانکی چین داشته باشیم، باید بگوییم که اندازه نظام بانکی آمریکا با تمام دارایی‌های آن در سال 2008 که بحران مالی جهانی را به وجود آورد حدود 16.5 هزار میلیارد دلار ارزش داشت که تقریبا به اندازه 100 درصد تولید ناخالص داخلی آمریکا بود. کارشناسان بانکی می‌گویند که اعتبارات در هیچ جایی به اندازه چین در یک دهه گذشته این همه رشد نداشته است. بانکهای چینی از مدیریت سرمایه‌های خود برای افزایش دارایی‌هایشان استفاده کرده‌اند و از بیشترین حجم ممکن استفاده از دارایی‌های خود برای این کار بهره برده‌اند و تقریبا میزان استفاده از سرمایه‌های خود را تا نزدیک به محدوده قانونی‌ای که اجازه داشته‌اند افزایش داده‌اند. طبق مقررات بانکی چین، بانکهای این کشور می‌توانند تا 75 درصد موجودی حساب‌های خود را برای سرمایه‌گذاری یا عملیات بانکی در قالب وام به کار بگیرند.