البته قسمت کمی از آن شامل ماژول‌هایی می‌شود که فضانوردان در آن زندگی می‌کنند. ایستگاه فضایی آن‌قدر بزرگ است که باید قسمت به قسمت در فضا سر هم می‌شد و امکان پرتاب یک‌جای آن وجود نداشت. این ایستگاه دارای خرپاهای بزرگی است که بعضی از آن‌ها ۱۵ متر طول و ۱۰ هزار کیلوگرم وزن دارند. این خرپاها کل سازه را مستحکم نگه می‌دارند و راهی برای انتقال خطوط انتقال برق و خنک‌کننده‌های مایع هستند. عکسی که در بالا می‌بینید را شاتل فضایی بازنشسته‌ی آتلانتیس در سال ۲۰۱۰ گرفته است. در پس زمینه هم می‌توانید سیاره‌ی آبی زمین و فضای تاریک بی‌کران را مشاهده کنید.