کانال تلگرامی پیرغلامان (@pirgholaman) نوشت: ماجرای شاعری و منقبت گویی این پیرغلام اهل تهران خواندنی است؛

بر اثر حادثه رانندگی پای چپ نادعلی کربلایی مصدوم و بعد از مدتی سیاه شد؛ دکتر توصیه کرد که پای کربلایی باید قطع شود.
کربلایی مجاب می‌شود، اما دلش هوای ضریح طلای خورشید هشتم را کرده بود؛ از دکتر خواست تا 2 روزی به او اجازه دهد به پابوس امام رضا (ع) برود .
نادعلی با دلی آکنده از امید به بارگاه امام هشتم وارد شد و دستان توسلش را به پنجره‌های ضریحش حلقه کرد. سر به دیوار حرم گذاشت، گریست و گریست تا خسته شد، لحظه‌ای پلک‌ها را روی هم گذاشت تا قدری آرام بگیرد. در همین حال بود که نوری به صورتش تابید.
صحنه‌ای که دیده‌ بود به وجدش آورد، بی‌درنگ برخاست و عصا را انداخت؛ زیر لب زمزمه‌ می‌کرد و حیران از حالی که داشت در میان موج زائران امام، نخستین گام را برداشت و گام دوم و سوم و چهارم را که زائرین می‌فهمند کربلایی شفا یافته است.
کربلایی که می‌دانست به در خانه اجابت آمده و با کریمان، کارها دشوار نیست، با خود نیت دیگری می‌کند که اگر در طبعش‌ گشایشی ایجاد شود، تمام سعی و تلاش خود را به کاربندد تا شعر در منقبت و مدح ائمه (ع) بسراید و هنوز از دلش نگذشته بود که همان جا طبعش گویا می‌شود و می‌سراید:
«سلمان صفت، تو میکده دل خراب کن/ تا دل شود زموهبت مصطفی درست»

انتهای پیام/