«مرحوم حمید سبزواری» در سفری که آبان ماه 1376 به دامغان داشت، یکی از اشعار خود را با دستخط خویش به مردم شهیدپرور این شهر هدیه کرد.

این شعر ــ با عنوان بخت خفته ــ که ظاهراً سروده ای در هجر امام زمان(عج) است را استاد سبزوار در سال 1354 سروده است:

بخت خفته

چو یار نیست بگو تا بهار برگردد
بهار خوش بود آن دم که یار برگردد

گر ای نسیم، سر کوی یار من داری‏
به او بگو که به سوی دیار برگردد

گلم بهمره گل رفت و داد پیغامم‏
که با شکوفه به دیگر بهار برگردد

شکوفه در چمن آمد بدو پیام دهید
به پاسداری قول و قرار برگردد

رواق دیده بیاراستم به گوهر اشک‏
بدان امید که آن غمگسار برگردد

چو تاک خشک به هر سو گشوده‏ ام آغوش‏
که بر فسرده تنم برگ و بار برگردد

به رنگ و بوی گل از دل نمی‏رود
غم ما مگر به بزم گل آن گلعذار برگردد

خروش زاغ و زغن رونق بهار شکست‏
خدا کند به گلستان هزار برگردد

شکایت دل ما بر سپهر عرضه کنید
که بر مراد دل هوشیار برگردد

امید وصل ندارم به بخت خفته «حمید»
مگر که بخت من و روزگار برگردد