«شهرام نادری» به مناسبت روز جهانی بیابان‌زدایی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه کرمانشاه، گفت: کشور ایران در کمربند خشک جهان واقع شده و حدود 20 درصد وسعت کشور ما را بیابان‌ تشکیل می‌دهد.

وی از دشت کویر، دشت لوت، کویرهای سیستان و بلوچستان و ... به‌عنوان مهم‌ترین بیابان‌های کشور یاد کرد و افزود: به‌علت تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های اخیر به وسعت بیابان‌های کشور اضافه شده و به منشاء برخاستن ریزگردها تبدیل شده‌اند.

کارشناس برنامه‌ریزی و منابع اداره‌کل محیط‌زیست استان کرمانشاه در خصوص عوامل گسترش بیان‌ها نیز ادامه داد: در بخش عوامل محیطی، علاوه‌بر خشکسالی و تغییرات اقلیمی، حتی سیلاب‌های شدید هم به بیابان‌زایی دامن می‌زند و باعث از میان رفتن پوشش گیاهی و فرسایش خاک در برخی نقاط می‌شوند.

به گفته نادری، عوامل انسانی هم سهم قابل توجهی در گسترش بیابان‌ها دارند که از جمله آنها می‌توان به قطع درختان، چرای بی‌رویه دام‌ها، افزایش بی‌رویه منابع آب زیرزمینی و ... اشاره کرد.

وی از نتیجه گسترش بیابان‌ها هم یاد کرد و افزود: مهم‌ترین نتیجه ایجاد بیابان‌ها از دست رفتن خاک حاصلخیز هم‌چنین فرسایش خاک است.

این کارشناس معتقد است، وقتی که زمین‌های مستعد برای کشاورزی به بیابان تبدیل شوند نتیجه‌ای جز بیکاری، فقر و در نهایت گرسنگی مردم ندارد.

نادری اظهار کرد: گسترش بیابان‌ها گونه‌های گیاهی و جانوری را نیز به نابودی می‌کشد و در نتیجه نقطه‌ای که قبلاً دارای پوشش گیاهی بود و خود مانعی برای وقوع ریزگردها بود به یک چشمه تولید گرد و غبار تبدیل می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: گاهی در دل همین بیابان‌ها فرونشست زمین و ایجاد حفره‌های بزرگ را نیز شاهدیم.

کارشناس برنامه‌ریزی و منابع اداره‌کل محیط زیست استان کرمانشاه به راهکارهای مقابله با توسعه بیابان‌ها هم اشاره کرد و افزود: تغییر الگوی کشت، مدیریت منابع آب، کاشت گونه‌های گیاهی مقاوم به خشکی مانند «گز» و ... از راه‌های مقابله با بیابان‌زایی است.

نادری «مالچ بیولوژیک» را نیز راهکار موثر دیگر دانست و یادآوری کرد: مالچ نفتی که گاهی توصیه می‌شود پیامدهای منفی زیادی دارد و دارای ترکیبات نفتی و شیمیایی است، اما مالچ بیولوژیک منشاء گیاهی دارد و به‌صورت کاشت گونه‌های گیاهی صورت می‌گیرد که هم پیامد منفی ندارد و هم جلوی توسعه بیابان و فرسایش خاک را می‌گیرد.

انتهای پیام/ف