سانگدوئن چایلرت می گوید شش سال پیش او شروع کردن به خواندن لالایی برای بچه فیلی که نزدیک شدن به آن سخت بود. بعد از مدتی متوجه شد که ترانه هایش او را آرام می کند در نتیجه نزدیک شدن به آن راحت تر است.

او این کار را با دیگر حیواناتش امتحان کرد و پی برد که وقتی برای آنها آواز می خواند آنها را به قدری آرام می کند که خوابشان می برد.

یک بار «فاه می» هفت ساله بعد از لالایی خوابش برد، و «دوک می» فیل دیگر سه ساله روی کولش رفت.

سانگدوئن می گوید دوک می مستعد حسودی است. در واقع فیل ها هم مثل انسان ها هر کدام شخصیت و رفتار خاص خودشان را دارند.

او می گوید: رفتار فیل ها با انسان فرقی نمی کند. بنابه تجربه من بعضی از فیل ها خیلی خجالتی هستند، بعضی خیلی با مزه، بعضی هم جدی. شخصیت های مختلفی در آنها دیده ام. مثلاً یکی که صدایش خیلی بلند است و بعضی از فیل ها دائم دعوا می کنند چون حسودند.

البته فاه می در این پارک حفاظتی به دنیا آمده، ولی خیلی از فیل ها در این ایمنگاه مورد آزار و خشونت قرار گرفته بودند و نجات داده شده اند.

سانگدوئن می گوید آزار حیوانات از ترس سرچشمه می گیرد.ما از حیوانات بزرگ می ترسیم. به خاطر همین انسان دیوار می سازد تا خودش را از آنچه می ترسد حفظ کند. و از آنجایی می خواهد خودش را محفوظ نگه دارد حیوان ستیزی بوجود می آید. این ترس ما است که مانع می شود نتوانیم با حیوانات رابطه خوبی داشته باشیم.