برادران رایت سالها بر روی گلایدرها و وسایل نقلیه مشابه قبل از نخستین پروازشان کار می‌کردند. دو برادر دوچرخه فروش پس اینکه خبری در روزنامه مبتنی درباره مرگ یک گلایدر سوار خواندند به این فکر افتادند که اطلاعاتی در این زمینه کسب کنند. آنها در 1899 گلایدر مدل و در تابستان 1901 اولین گلایدر واقعی را برای آزمایش ساختند. آنها "کیتی هاوک" را برای این موضوع انتخاب کردند اما موفق به پرواز نشدند.
این دو برادر پس مطالعات بیشتر روی گلایدرها دومین گلایدر خود "قناری" را ساختند و ماشین ابداعی خود را پس از تدارک و پیش بینی تمامی تمهیدات لازم در روز 14 دسامبر 1903 به پرواز درآوردند. گرچه این پرواز دوم نیز چندان باب میل آنها نشد اما آنان سه روز بعد، هواپیمای یک موتوره خود را برای چهار مرتبه در آسمان به پرواز درآورند و اولین انسانهایی شدند که پرواز با هواپیما را تجربه کردند.
در اولین آزمایش، ویلبر مسافتی در حدود 120 فوت را در مدت زمانی در حدود 12 ثانیه طی کرد. در آخرین و طولانی ترین پرواز نیز که به وسیله ویلبر انجام شد مسافتی در حدود 852 فوت در 59 ثانیه طی شد. حوالی ظهر آن روز، یکی از معدود شاهدان این پروازها که جوانی به نام "جانی مور" بود پس از دیدن موفقیت برادران رایت در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید، شروع به دویدن در کنار ساحل کرد و فریاد زد: "آنها بالاخره موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد که آنها بالاخره پرواز کردند."
هفت عکسی که در زیر می بینید چند فریم کمتر دیده شده از نخستین آزمایشات برادران رایت با اختراع جدیدشان است؛ در این عکس‌ها برادران رایت در تپه های "کیتی هاوک" با گلایدرهایی که پیش از هواپیمای یک موتوره ساختند اولین پرواز بشر با گلایدر را تجربه می‌کنند.