به طور معمول برای فروش چنین سنگ‌های گرانبهایی، ابتدا آن‌ها به کارشناسان سنگ‌های قیمتی سپرده می‌شوند. کارشناسان هفته‌ها این سنگ‌ها را بررسی می‌کنند تا از خلوص آن‌ها آگاه شده و دریابند در صورت تراش‌خوردن، چند الماس کوچکتر را می‌توان از آن‌ها به دست آورد. پس از آن، کارشناسان برآورد قیمت را به شرکتی که سنگ را استخراج کرده است می‌فرستند.

 

با این‌حال، فروش این سنگ گرانبها در مزایده، سنت شکنی در روند فروش آن به حساب می‌آید. تمایل افراد ثروتمند به داشتن کالاهای لوکس دلیل این سنت‌شکنی بوده است.

 

حال، پرسش اینجا است که چرا اینبار از روش فروش سابق استفاده نشد؟ "ویلیام لمب" – مدیر اجرایی شرکت استخراج الماس لوکارا – در اینباره توضیح داد: با توجه به تقاضای بالای الماس از جانب ثروتمندان، در ماه مِه (31 روز منتهی به 12 خرداد) شرکت لوکارا یک الماس 813 قیراطی را 63 میلیون دلار به فروش رساند. این فروش، رکورد بهای الماس را با 77500 دلار در هر قیراط شکست.

 

این در حالی است که فروش الماس به روش قیمت‌گذاری قیراطی، به منظور فروش الماس‌های کوچکتر چندان به صرفه نخواهد بود. بهای الماس به ازای هر قیراط در سال گذشته به دلیل افزایش ارزش دلار و چالش‌های اقتصادی بازار، حدود 4 درصد کاهش یافت.

 

این در حالی است که فروش الماس به روش مزایده برای فروشنده سود بیشتری در بر دارد. به عنوان مثال، خریدار این سنگ می‌بایست 13 درصد پیشنهاد نهایی را به عنوان حق مزایده به حراج‌خانه "ساتبیز" – که مسئولیت فروش این سنگ گران‌بها را بر عهده دارد – پرداخت کند. همچنین مبلغ پرداختی خریدار، هزینه‌های دیگری از جمله تراش دادن این سنگ را شامل نمی‌شود.

 

همچنین به فروش رساندن کالاهای گرانقیمت و لوکس برای حراج‌خانه‌ها برگ برنده محسوب می‌شود. شرکت لوکارا نیز طی مذاکرات با حراج‌خانه ساتبیز، موفق به کسب بخشی از 13 درصد حق مزایده شده است. تمامی این عوامل در تغییر شیوه فروش این الماس تاثیر گذار بوده است.

 

انتهای پیام/