این پدیده زمانی رخ می‌دهد که نور ستارگان دوردست در زمان سفر در فواصل طولانی کیهانی از منابع خود تا تلسکوپ های زمینی کشیده می‌شوند. تلسکوپ‌های مادون قرمز بهترین انتخاب برای ثبت این نور باستانی هستند.

تصاویر جدید حاوی حدود 250 هزار کهکشان باستانی هستند که کمی پس از تولد جهان توسط انفجار بزرگ یا بیگ‌بنگ بوجود آمده‌اند. مانند تمام تصاویر نجومی، هیچ گاه نمی‌توان موضوعات عکس‌ها را بطور بلادرنگ مشاهده کرد. نور با سرعت نزدیک به 300 هزار کیلومتر در ثانیه از میان خلاء حرکت می‌کند و با وجود سرعت بسیار بالا، باز هم میلیاردها سال طول می‌کشد تا فضای وسیع بین کهکشان‌ها را طی کند.

بطور متوسط، نور منتشر شده از کهکشان‌هایی که در این تصاویر ثبت شده‌اند، 9 میلیارد سال قبل منابع خود را ترک کرده‌اند. بررسی این میزان از کهکشان‌های باستانی به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد اطلاعات بیشتری در مورد تکامل این ساختارهای کیهانی وسیع بدست آورند.

برای مثال می‌توان دریافت که چرا بیشتر کهکشان‌های عظیم از شکل بیضوی برخوردارند و کهکشان‌های متوسطی مانند راه شیری اغلب دارای شکلی صفحه مانند با بازوهای مارپیچی هستند. همچنین می‌توان از این اطلاعات در درک بهتر ماده تاریک کمک گرفت.