محققان زیست‌شناس و رباتیک در دانشگاه هاروارد با استفاده از سلول‌های قلب موش، سلیکون پروتز پستان و طلا موفق شدند رباتی زنده بسازند که از راه دور کنترل می‌شود، تغذیه می‌کند و می‌تواند بیمار شود.
 
این ربات از چهار لایه مختلف تشکیل شده است و یک بایو-بات محسوب می‌شود که «stingray-bot» نام دارد. ربات هاروارد می‌تواند با اتکا به طیف خاصی از نور، مسیر خودرا بیابد و به سوی آن شنا کند. حرکت این ربات بسیار شبیه به نوعی سفره‌ماهی‌ است و به همین دلیل نام این ماهی برای آن انتخاب شده است.

 
روش ساخت این ربات به ترتیب بوده است که یک لایه از سلیکون که در جراحی‌های ترمیم و زیبایی پستان کاربرد دارد، به‌عنوان بستر به کار می‌رود و روی آن یک اسکلت از جنس نوارهای طلا کار شده است، لایه بعدی نیز از جنس سیلیکون است و کار عایق‌کاری اسکلت را برعهده دارد.

 
روی این لایه‌ها 200 هزار سلول مهندسی ژنتیک شده از قلب موش چیده شده است که با دریافت سیگنال مشخصه منقبض و منبسط می‌شوند و حرکتی موجی را در این ربات پدید می‌آورند که می‌تواند شنا کند. این ربات با دریافت طیف مشخصی از نور در یک مایع سرشار از ذرات مغذی شنا می‌کند و به جلو می‌رود. این مایع مغذی برای تغذیه و زنده نگه داشتن سلول‌های قلب موش ضروری‌ است.
 
تیم تحقیق اعلام کرده است که ربات ساخته‌شده، خارج از محیط آزمایشگاهی می‌میرد و قابلیت استفاده ندارد. براین اساس حتی اگر نیازی به مایع مغذی برای سلول‌ها وجود نداشته باشد، این سلول‌ها در مقابل باکتری‌ها و الودگی‌های قارچی کاملا بی‌دفاع هستند و طی چند ثانیه خارج از محیط استریل، کشته می‌شوند. به عقیده این تیم، نتایج حاصل از این اختراع می‌تواند در رشته‌های مختلفی از ساخت قلب مصنوعی با مهندسی ژنتیک گرفته تا ساخت ربات‌های زیردریایی و درک عملکرد عضلات خطی، کاربردهای وسیعی داشته باشد.
 
انتهای پیام/