خانم ایسمه ویجان ونگ، اهل سانفرانسیسکو چندین هفته بود که به لحاظ روانی حال خوبی نداشت. بعد از آنکه متوجه حال و روز خود شد، به شوهرش گفت که مُرده است. او گمان می‌کرد مرگش یک ماه پیش و هنگامی رخ داده است که در نبردی بین‌المللی حضور یافته و طی آن بارها و بارها از حالت خودآگاه به ناخودآگاه تغییر وضعیت داده است! 
 
شاید داستان این خانم عجیب به نظر برسد اما باید گفت که او از بیماری نادری به نام سندروم کوتارد یا سندروم مُرده متحرک رنج می‌برد. این سندروم اشکال مختلفی دارد. برخی بیماران مانند خانم ونگ معتقدند که مُرده‌اند. سایر بیماران بر این باورند که بخشی از اعضای بدن،‌ خون، اندام‌های مختلف بدن یا روح و یا کل آن را از دست داده‌اند. 
 
خانم ونگ درباره این اتفاق می‌گفت که در آغاز اصلاً نگران این نبوده که مُرده است. او این اتفاق را در قالب فرصتی برای ایجاد تغییر و پیشرفت در زندگی‌اش تلقی می‌کرد. بعد از چند هفته زندگی به شکل هدایت خودکار، کم‌کم احساس کرد که در جایی نظیر برزخ یا جهنم به سر می‌برد. در واقع از همین‌جا بود که به سر بردن در این وضعیت برایش عذاب‌آور شد. او روزهایش را صرف بررسی و شناختِ کارهای اشتباه و گناهانی می‌کرد که قبلاً انجام داده بود. 
 
پزشکان این سندروم را به دو نوع سندروم کوتارد نوع ۱ و نوع ۲ تقسیم می‌کنند. افرادی که کوتارد نوع ۲ دارند اغلب دچار افسردگی، تشویش و توهم شنیداری می‌شوند، اما بیمارانی که به کوتارد نوع ۱ مبتلا هستند تحت تأثیر اختلالات عاطفی نیستند. آن دسته از افرادی که دچار کوتارد نوع ۱ می‌شوند بیشتر با نوعی توهم درگیرند تا اختلال. با وجود تمام تحقیقات و پژوهش‌های انجام‌شده در این زمینه، پزشکان هنوز مطمئن نیستند که علت اصلی این سندروم چیست. 
 
اختلال خانم ونگ، دو ماه بعد از آغاز سندروم از بین رفت. البته خانم ونگ خودش متوجه این موضوع نشده بود. یکی از دوستانش به او گفت که نحوهٔ عملکردش تغییر یافته و او متوجهٔ رفتارش شد و فهمید که دیگر فردی مُرده نیست و برایش بسیار عجیب بود که چطور هنوز زنده است.