محققان در مقابل عملگرهای سفت، به دنبال یک ربات نرم و انعطاف‌پذیر بودند. از این رو از عضله‌ای استفاده کردند که منبع سوخت خود را داشته و از توان وزنی بالاتری برخوردار است. حلزون دریایی نیز یک موجود وفق‌پذیر است و می‌تواند تغییرات دمایی، شوری و دیگر متغیرهای محیطی مانند فشار عمق را تحمل کند.

محققان این ربات را با استفاده از کل توده باکال یا عضله I2 در دهان حلزون دریایی کالیفرنیا و یک بدنه پلیمری نرم ساخته‌اند. عضله این ربات در اثر اعمال یک میدان الکتریکی خارجی، منقبض و منبسط شده و بازوهای ربات را حرکت می‌دهد.

ربات مذکور اکنون تنها می‌تواند چهار میلیمتر در دقیقه حرکت کند. اما محققان تصمیم دارند یک نسخه پیچیده‌تر را با استفاده از غدد گانگلیون بسازند که سیگنال‌ها را از مغز به عضلات انتقال می‌دهند.

به گفته آن‌ها، عضله با گانگلیون می‌تواند حرکات بیشتر و پیچیده‌تری را انجام بدهد و همچنین توانایی یادگیری دارد.

محققان همچنین از کلاژن پوست حلزون برای ساخت یک داربست استفاده کردند تا بدنه پلیمری را برای یک ربات کاملا ارگانیک بر روی آن تولید کنند.

در آینده، ربات‌های این چنینی می‌توانند برای حفاظت از محیط زیست و ماموریت‌های تحقیقاتی در اقیانوس به کار گرفته شوند. به دلیل ارگانیک بودن این ربات‌ها، تولید آن‌ها ارزان است و آلایندگی برای محیط زیست نخواهند داشت.