مشکل نه مداد است نه پاک کن، نه نداشتن کیف است و نه داشتن کفش‌های پاره، مشکل نه لباس های مندرس دانش آموزی از خانواده‌ای تهی دست است و نه دوری و ناهمواری راهِ مدرسه؛ همه این ها را می توان با جشن عاطفه یا کمی همت از سوی مسئولان وزارت آموزش و پرورش حل کرد. به قول قدیمی ها؛ جای ضرر مالی زود پر می شود. گرچه در بسیاری از موارد برای حل همین مسائل مالی هم درمانده‌ایم.

این بار؛ مشکل هیچ کدام از این ها نیست. این بار حکایت مرگ است؛ آن هم مرگ ازدواج اجباری دختر نوجوان. مرگی که نه با قضا و قَدَر بلکه به خواست خودش شکل می گیرد. این بار مشکل خودکشیِ دختری است که در نونهالی و نوجوانی تصمیم می‌گیرند به زندگی خود پایان دهند.

خودکشی واژه‌ای است که طی روزها و ماههای اخیر بارها بر صدر اخبار پربازدید حوادث رسانه‌های استان قرار گرفته و حتی از پربازدیدترین اخبار روز بوده است.

طبق منابع آگاه، صبح روزدوشنبه (10 مرداد ماه) دختر 11 ساله کردستانی که به اجبار بستگان قرار بود با یک پسر 25 ساله ی معلویت ذهنی جسمی ازدواج کند خود را به لوله ی گاز حیاط منزلشان حلق آویر و خودکشی کرد.

وی که چندی پیش پدرش را از دست داده و مادر وی هم ازدواج مجدد کرده، پیش مادربزرگ خود زندگی  و برای فرار از این ازدواج اجباری خود را حلق آویز و جانش را از دست داد.

همه مردم جهان چه بدانند و ندانند، باخبر باشند و یا بی‌خبر دنبال پدیده‌ای به نام آرامش هستند، هر شخص آرامش را از راهی مانند ثروت‌اندوزی، نیایش، ورزش، دانش و پژوهش، هنر، الکل، مواد مخدر، عیاشی و خوشگذرانی به دست می‌آورد؛ بدترین مدل در این راستا کسانی هستند که آرامش خود را از طریق آزار دیگران به دست می‌آورند و شایسته‌ترین افراد آن کسانی هستند که آرامش را از راه خدمت به دیگران کسب می‌کنند به طور مثال پزشکان بدون مرز که در هر مکانی به آنها نیاز باشد، برای خدمت حضور دارند.

 ابزار پیشرفته تکنولوژیک را نمی‌توان محکوم کرد؛ افرادی که کمبود دارند، نیازهایشان از راه انسانی، قانونی و اخلاقی تأمین نمی‌شود، زمانیکه شخصیت ضعیف و اعتماد به‌نفس پایین است، این افراد پشت صفحه فضای مجازی پنهان می‌شوند.
 
اگر بتوانیم انسانها را با یک برنامه‌ریزی کاملا شدنی، با وارستگی، کم‌نیازی و دید گسترده‌نگر تربیت کنیم، این مشکلات می‌تواند کاهش یابد.

همیشه می‌‌گوییم اگر خودکشی را پرخاشگری به سوی خود بدانیم، بین پرخاشگری و ناکامی رابطه شناخته شده‌ای است؛ در حال حاضر اگر باورهای دینی را تقویت کنیم، می‌تواند تأثیر‌گذار باشد و اگر امیدواری به زندگی، خوشنودی و نشاط را بالا ببریم، این گرفتاریها پایین خواهد آمد.

انتهای پیام/ز