برای افراد کلاهبردار،میان افراد درمانده یا مستاصل با افراد عادی تفاوتی وجود ندارد و حتی بیماری که در راهروهای بیمارستان،سلامت از دست رفته خود را می جوید نیز از گزند این افراد ناجوانمرد در امان نیست.

بر اساس گزارشات واصله،اخیرا کلاهبرداری هایی در محدوده بیمارستان ها و مراکز درمانی رخ می دهد که با سو استفاده از شرایط بحرانی بیماران و یا خانواده های آنان،در صدد پر کردن جیب خود به هر روش غیر انسانی هستند.

تسهیل روند اداری پیگیری درمانی بیماران،یکی از شگردهای نوظهوری است که به بیماران خسته و درمانده پیشنهاد داده می شود و به واقع با دریافت مبالغی بعضا هنگفت،مشکلات چنین افرادی را صد چندان می کنند.

ادعای تسریع فراهم سازی بستری بیمار و یا سرعت بخشیدن به عمل جراحی این افراد برای جلو انداختن نوبت رسیدگی به وضعیت درمانی آنها ،پیشنهادی است که طبیعتا برای هر فرد بیماری که با تنی رنجور و نحیف مواجه است قابل قبول و جذاب خواهد بود اما هدف اصلی از طرح چنین موضوعی،تَلَکه کردن این افراد است و بس...

کارشناسان معتقدند بروز تخلف در هر حوزه ای غیر ممکن نیست و طبیعتا در چنین شرایطی نمی توان بیمارستان ها و مراکز درمانی را از این موضع،مستثنی پنداشت.

برخی از مسئولان همچون سیامند انوری،مدیر بیمارستان ضیائیان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران معتقد است اگر مجرای رسیدگی به شکایات بیماران به یک مجموعه خلاصه نشود می توان بخش بسیاری از چنین کلاهبرداری هایی را مهار و کنترل کرد.

حراست بیمارستان‌ها از ساز وکارهایی به شمار می روند که برای رسیدگی به شکایات بیماران،فعالیت می کنند و خوشبختانه تاکنون اقدامات موثر و نافذی نیز برای برخورد با متخلفان در این مراکز عملیاتی شده است.

موضوع قابل توجه معطوف به این امر می شود که بخش زیادی از کلاهبرداران هیچگونه ارتباط سازمانی با بیمارستان ها و مراکز درمانی ندارند البته مواردی نیز وجود داشته که عده بسیار محدودی از کارمندان مراکز درمانی بعضا در شهر یا نقطه ای خاص،با سو استفاده از موقعیت شغلی خویش در صدد دریافت مبالغی بدون قاعده و برخلاف ضوابط بوده اند اما این میزان در مقایسه با کلاهبرداری هایی که از سوی افراد غیر مرتبط برون سازمانی واقع می شود بسیار محدود و  اندک است.

روشی دیگر از کلاهبرداری در مراکز درمانی به سوء استفاده از افراد حاضر در محدوده پیرامونی مراکز درمانی معطوف می شود،اینچنین که برخی با تحریک احساسات عمومی و با ادعای مواجه بودن با فرزند بیمار خویش و ناتوانی از پرداخت هزینه های درمانیاو ،مبالغی را از مردم دریافت می کنند که شاید بتوان آن را نوعی از تکدی گری جدید در مراکز درمانی اطلاق کرد که البته با واژه کلاهبرداری نیز بیگانه نیست.

*از ارتباط با پزشکی خاص تا تهیه دارویی نایاب و جعل نسخه
ارتباط با پزشکی خاص برای رسیدگی ویژه به وضعیت بیماران از دیگر شیوه های کلاهبرداران است،اما نباید از نظر دور داشت که هیچ  پزشک مشهور و کارآمدی،با رضایت قلبی خود اجازه نخواهد داد نام و عنوان او به ابزاری برای چپاول مردم در قالب کلاهبرداری و...تبدیل شود.

البته نمی توان ادعا کرد که بلا استثنا تمامی پزشکان در سلامت 100 درصدی فعالیت می کنند،اما بخش قابل توجهی از آنها انسان هایی شریف و مقید هستند که متاسفانه بعضا رفتار عده معدودی باعث خدشه دار شدن وجه و چهره جامعه پزشکی می شود که تعمیم آن به تمامی پزشکان غیر منصفانه به نظر می رسد.

یکی از الزامات درمان بسیاری از بیماری ها،منوط به تامین و مصرف دارو است،درمان برخی از بیماری ها مستلزم استفاده از داروهایی خاص است که بعضا تهیه آن در حال عادی امری دشوار و پیچیده خواهد بود،کلاهبرداری با سو استفاده از بیماران نیازمند به داروهای خاص،از دیگر روش هایی است که متاسفانه به دلیل شرایط خاص بیمار یا خانواده او به محلی برای چپاول و تلکه کردن بیماران بدل می شود.

جعل نسخه های گرانقیمت و تهیه داروی دولتی و فروش آن در بازار آزاد از دیگر شگردهای کلاهبردارن حوزه درمان و سلامت کشور به شمار می رود که متاسفانه آنچنان اخلاق و انسانیت برای آنها ذبح شده است که از چپاول بیماران و نیازمندان به دارو در یکی از حساس ترین حوزه ها نیز دریغ نمی کنند و قطعا آگاهی هر چه بیشتر عمومی مردم در پیشگیری و مقابله با چنین سوء استفاده هایی از نقش بسزایی برخوردار است.