«77 درصد تسهیلات قرض الحسنه چهار بانک در سال 94 به کارکنانشان اعطا شد.» این خبر عجیب و تأسفبار چند روزی است که در رسانه‌های گوناگون کشور با سندهای مربوطه منتشر شده است. البته خوب است بدانید اینکه در خبر آمده «چهار بانک» به معنی آن نسبت که وضعیت در دیگر بانک‌ها فرق دارد، بلکه منبع خبر به اسناد بانک‌های دیگر دسترسی نداشته و بعید نیست در آن بانک‌های باقی مانده- بنا به تجربه- حتی اوضاع بدتر باشد.

نمی‌دانم گذارتان تاکنون برای گرفتن وام‌هایی معمولی و جزیی به بانکی افتاده است یا نه و نمی‌دانم سختگیری‌های حیرت‌آور آن‌ها را دیده‌اید، یا نه؟ این‌ها را بگذارید کنار تبلیغات بی‌پایان- همین بانک‌ها در رسانه‌های گروهی مبنی بر تشویق مردم برای سپرده گذاری قرض الحسنه و نویددادن به ملت که کارتان اجر معنوی دارد و خداپسندانه است و غیره. این‌ها با این شعارها و با تحریک احساسات انسانی و دینی مردم، پول آن‌ها را می‌گیرند و بعد نزدیک به هشتاد درصد آن را به کارمندان خودشان وام می‌دهند. کسی می‌داند دقیقاً اسم این کار چیست؟ آیا این فریب دادن خلق و به عبارت دقیق‌تر «خیانت در امانت» نیست؟

باور کنید چنین خبر شرم‌آوری در هر کشوری می‌توانست موجب شود تا نظام بانکی آنجا زیر و رو شود و پای بسیاری از عوامل این دزدی آشکار به دادگاه کشیده شود و اما حیرتا که با وجود گذشت چندین روز از انتشار این افتضاح، هنوز هیچ کس نسبت به آن واکنشی نشان نداده و مردم حیران مانده‌اند که با این وصف دیگر چرا باید پولشان را در حساب‌های قرض الحسنه نگهداری کنند؟ از طرف دیگر برای هر مخاطبی این پرسش پیش می‌آید که نهادهای نظارتی در این میان کجای ماجرا هستند؟ چطور مدیران این بانک‌ها توانسته‌اند چنین دستبردی به اموال مردم بزنند؟ آیا این کار آنان قانونی بوده است؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا طی این همه سال کسی درصدد رفع و رجوع چنین نقص و حفره وحشتناکی که در قوانین بانکی ما وجود دارد، برنیامده است؟

هر چقدر سعی می‌کنم لحن نوشته‌ام رسمی و محترمانه باشد، نمی‌توانم خودم را کنترل کنم. واقعاً در این سرزمین چه خبر است؟ با تبلیغاتی که به طور رسمی دروغ و فریبکاری است، با وعده اجر معنوی، پول مردم را بگیری و بعد به جای دادن وام به نیازمندان واقعی، آنان را با هزار و یک درخواست ضامن و مدرک و سند و غیره سرگردان و آخر هم بگویی؛ اعتبار نداریم و در همان حال پولی را که مردم برای این کار نزد تو امانت گذاشته‌اند، بدهی به کارمندان نورچشمی خودت... این‌ها کی هستند؟ چرا مدعی العموم جدای از کنسرت‌ها، سراغ این‌ها را نمی‌گیرد؟

انتهای پیام/ز