سید محمد پورحسینی، متخصص ژنتیک و جزء آزادگان دوران دفاع مقدس با اشاره اظهار کرد: بنده از سال 1361 الی 1369 در منطقه عملیات والفجر مقدماتی در منطقه عمومی فتح المبین در سن 16 سالگی به اسارت اشغالگران عراقی درآمدم که این دوران با وجود تمام سختیها نقطه عطفی در زندگی من و همسنگرانم بود.
این آزاده دوران دفاع مقدس گفت: در حال حاضر نیز چهره دشمنان بر مردم مشخص شده است، بعثیها در واقع افرادی هستند که امروز به نام داعش سازماندهی شدهاند و شیعیان عراق هنوز هم در این کشور مظلوم هستند و ما جدای از مردم عادی عراق بیشتر با بعثیها طرف جنگ بودیم.
این متخصص ژنتیک افزود: علیرغم اینکه ما در چنگال این گونه افراد اسیر بودیم به لطف خدا در فضای خشن آن روز توانستیم با همدلی و معنویت اسیران شرایط خیلی قابل تحملی برای خود ایجاد کنیم و برای همه ما دست آوردهای زیادی داشت که امیدواریم آن را حفظ کنیم.
پورحسینی، با بیان اینکه ما با ایمان به پیروزی توانستیم شرایط سخت اسارت را پشتسر بگذاریم تأکید کرد: با این وجود حقیقت این است آن روزها دشمنان در چنگال ما اسیر شده بودند.
وی از خاطرات دوران اسارت خود به استفاده درست از زمان اشاره و اذعان کرد: در دوران اسارت توانستم به چند زبان دنیا از جمله فرانسه، عربی وانگلیسی تسلط پیدا کنم و این به دلیل این بود که تصور میکردیم باید مفید باشیم.
این آزاده دوران دفاع مقدس در ادامه اشاره کرد: در آن روزگار استفاده از قلم یا کاغذ و هر گونه وسیله نوشتاری ممنوع بود و ما از طریق اسرایی که به عنوان مثال کارمند شرکت نفت و مسلط به مکالمه زبانهای مختلف بودند سعی کردیم زبان را یاد بگیریم و گروهی که مسلط شده بودند به افراد جدید آموزش میدادند.
وی با بیان اینکه در بعضی از موارد نیز دانشجویانی اسیر بودند که مکالمه آنها ضعیف بود ولی گرامر را به خوبی میدانستند، افزود: ما سعی کردیم مطالب را سینه به سینه و شفاهی و با تلفیقی از دانستههای همدیگر آموزش ببینیم.
این متخصص ژنتیک با اشاره به تنگناهای موجود در زمان اسارت متذکر شد: ما تصور میکردیم در آن شرایط باید مفید زندگی کنیم و بدون از دست دادن زمان، کلاسهایی را به طور خودجوش تشکیل میدادیم که باعث شد به تدریج به زبانهای انلگیسی، عربی و فرانسه مسلط شوم.
پورحسینی، به وجود انگیزه ناشی از ایمان در بین اسرای ایرانی اشاره کرد و گفت: در اردوگاه اسرای ایرانی تنها افرادی بودند که از سطح بالای روحی برخوردار بودند و میتوانستند بر افسردگی و دلمردگی زندان غلبه کنند.
وی با بیان اینکه انسانها زمانی که از نعمتی برخوردار هستند کمتر به ارزش آن نعمت توجه میکند، تأکید کرد: به عنوان مثال وقتی در آزادی زندگی میکردیم و به اسارت درآمدیم توانستیم از مواهبی که داشتیم بیشترین بهره ببریم، که مهمترین آن زمان بود و خیلی از اسرا در طی اسارت خود توانستند حافظ قرآن شوند یا افرادی مثل بنده زبانهای خارجی را یاد گرفتند.