کارشناسان شهری معتقدند، در مواردی اجرای برخی پروژه‌های شهری با هزینه‌های غیرواقعی و چند برابر قیمت واقعی منجر به افزایش هزینه‌های اداره شهر و گران اداره شدن پایتخت شده است.

یکی از مصداق‌های عینی برای گران اداره شدن شهر تهران به‌عنوان پایتخت، هزینه‌های بیش از حد ضرورت و اختلاف در هزینه‌کرد مناطق مختلف شهر است که در یک محاسبه ساده به راحتی می‌توان تشخیص داد که هیچ ارتباط منطقی بین هزینه‌کرد پروژه‌های مختلف شهری در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران وجود ندارد.

بررسی هزینه‌های سنگفرش پیاده‌روها در مناطق مختلف شهر مثال خوبی از این موضوع است. مطابق با لایحه بودجه سنواتی شهرداری تهران که هر ساله به شورای شهر ارسال می‌شود هزینه هرمترمربع سنگفرش پیاده‌رو ممکن است از ۲۵۰ هزار تومان تا بیش از یک میلیون تومان در نوسان باشد.

اگرچه اختلاف قیمت جزئی در هزینه‌کرد اجرای پروژه‌های عمرانی در مناطق مختلف شهری طبیعی به نظر می‌رسد اما اختلاف قیمت در حد چند برابر برای پروژه‌های مشابه دو فرضیه را در ذهن تداعی می‌کند.

فرضیه نخست آنکه اعداد و ارقام ارائه شده در صورت‌های مالی صوری است و دوم آنکه اگر ارقام ارائه شده در بودجه سالانه واقعی باشد اختلاف قیمت چند برابری نمی‌تواند قابل قبول باشد. نکته جالب آنکه این موضوع در هزینه‌کرد سایر پروژه‌های شهری همچون نقاشی‌های دیواری و... نیز مشاهده می‌شود.

واقعی بودن اعداد و ارقام ارائه شده می‌تواند نشان‌دهنده هرج و مرج در نحوه هزینه‌کرد بودجه، به‌ویژه در عقد قرارداد با پیمانکاران اجرای پروژه‌های شهری باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد قیمت واقعی خدمات عمرانی کمتر از آن چیزی است که در قراردادها قید می‌شود. به گفته برخی از کارشناسان شهری یکی از اصلی‌ترین علل گران اداره شدن شهر تهران، نگرش مدیران شهری است.

طی دهه‌های گذشته مدیران شهری‌ مصر به اجرای برخی پروژه ها بوده‌اند و بر اجرای آنها در مدت زمانی مشخص تاکید داشته‌اند به همین دلیل ممکن است شاهد باشیم برخی پروژه‌های شهری با هزینه‌کرد بالا اجرایی می‌شود. در صفحه امروز باشگاه اقتصاددانان چرایی گران اداره شدن پایتخت و راهکارهای کاهش هزینه‌ها را به بحث گذاشته‌ایم.