ماجرای کنسرت‌ها هر روز وارد فاز تازه‌ای می‌شود. به نظر می‌رسد بعد از اعتراض برخی امامان جمعه حالا اعتراض به کنسرت‌ها به کف خیابان آمده است. برخی با پوشیدن کفن به برگزاری کنسرت‌ها اعتراض کردند. نمونه بارز آن دیروز در تفت یزد و مشهد اتفاق افتاد.

کنسرت شهرام ناظري در تفت یزد در حالی برگزار شد که عده‌اي با تجمع در مقابل سالن كنسرت، نماز اقامه كردند و دعاي كميل خواندند تا از اين طريق اعتراض خود را به برگزاركنندگان كنسرت منعكس كنند. بخشی از آنها نیز مانع از ورود هنرمندان و مردم به سالن شدند که با دخالت مقامات دادستانی و اداره ارشاد، کنسرت برگزار شد.

در مشهد نیز حدود 150 نفر در حمایت از آیت‌الله علم الهدی به خیابان آمدند و در حمایت از امام جمعه مشهد شعار دادند و گفتند:« مدافع ارزش ها عزلت نمی گزيند / زائر آل علی ساكت نمی نشيند»

این حضور برای روحانی یک پیام مهم دارد. روحانی تا دیروز تنها در منابر عمومی و یا خصوصی مورد هجمه منتقدان قرار می‌گرفت اما حالا به نظر می‌رسد منتقدان تصمیم گرفته‌اند برای مقابله با روحانی در یک سال باقی مانده تا انتخابات وارد فاز تازه‌ای شوند و به اصطلاح استراتژی "کفن پوشی" را در دستور کار قرار دهند.

این استراتژی در دوران اصلاحات نیز مورد استفاده قرار گرفت. در سال‌های اصلاحات مخالفان و منتقدان دولت در اعتراض به رویه فرهنگی و اجتماعی دولت به خیابان می‌آمدند، کفن می‌پوشیدند و بدون هیچ مشکلی دولت وقت را نقد می‌کردند . به نظر می‌رسد روحانی نیز باید خود را آماده چنین برخوردهایی کند. مسعود ده نمکی و حسین الله‌کرم از نمونه‌های بارز کفن پوشان دهه 70 هستند.

آنگونه که از شواهد پیداست دلواپسان در مسائل داخلی به شدت جدی هستند حتی جدی تر از مسئله هسته‌ای و سیاست خارجی. رفتار آنها طی ده‌های گذشته نشان داده است که آنها به هیچ وجه از نظرات خود در مسائل داخلی کوتاه نخواهند آمد. روحانی باید خود را آماده دیدن کفن‌پوشان خیابانی کند که در نقد او خیابان‌های شهرها را طی می‌کنند تا به اهداف خود برسند.

رئیس جمهور در یک سال باقی مانده، باید خود را برای هزینه دادن در عرصه سیاست داخلی آماده کند. منتقدان روحانی می‌دانند که مهم ترین طیف حامیان دولت یازدهم طبقه متوسط و جوانان هستند. فشارهای فرهنگی و اجتماعی می‌تواند این جوانان را از دولت روحانی دلسرد کند. دلسرد شدن حامیان روحانی از دولت یعنی عدم حمایت در بهار 96 (انتخابات ریاست جمهوری سال آینده) از حسن روحانی.

دلواپسان می‌خواهند کاری کنند که جوانان بگویند در زمینه فرهنگی و اجتماعی هیچ تفاوتی میان احمدی نژاد و روحانی نیست. چون همان فشارها همین امروز نیز وجود دارد. روحانی اگر می‌خواهد در سال 96 ردای ریاست جمهوری را از تن اش خارج نکنند باید این مشکلات را حل کند و اجازه ندهد حامیانش دلسرد شوند.

صحنه سیاسی کشور این ماه‌ها، روزهای پرتلاطمی را سپری می‌کند و قطعا تا اردیبهشت 96 و انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر بر هیزم این آتش افزوده خواهد شد.

انتهای پیام/ز