مزون‌های لباس چند وقتی است که فقط لباس نو نمی‌فروشند و افتاده‌اند در کار فروش لباس‌های دست دوم. تاناکورا فروشی‌های لاکچری که البته هنوز تعدادشان کم است و فقط به مشتری‌های خاص، لباس ویژه می‌فروشند، فاز جدیدی از خلاقیت در تجارت را وارد دنیای خرید و فروش کرده‌اند.« لباس دست دوم اصلا مهم نیست، چون اصلا اینا دست دوم نیستن؛ لباسی که ٤ ساعت توی یک مراسم پوشیده بشه لباس دست دوم به حساب نمیاد که.» اینها را نگار مشتری یکی از تاناکورا فروشی‌های لاکچری می‌گوید.
محله‌های نیاوران، پاسداران، زعفرانیه، ولنجک و آن بالاترها که مرز برج‌ها و خانه‌های مدرن از پایین جدا می‌شود به دو دلیل جای خوب و مناسبی است؛ نخست این‌که بالای شهر هستند و به قولی کلاس‌شان بالاست، بعد هم این‌که برای راه انداختن یک مزون لاکچری که جنس‌های گرانقیمت می‌فروشد، مشتری خودشان را از همان محله‌ها پیدا می‌کنند.
مشتری‌ها هم وقتی از جریان این مدل مزون‌ها خبردار می‌شوند لباس‌هایشان را می‌آورند و می‌گذارند برای فروش.
پریسا یکی از مشتریان پروپا قرص مزون‌های تهران است که گاهی در مزون‌های مختلف، فروش لباس‌های دست دوم هنرپیشه‌ها به گوشش خورده که از این اتفاق استقبال می‌کند. به قول خودش مهم این است که آدم خوش‌تیپ و خوش‌لباس باشد، حالا چه فرقی می‌کند لباس دست اول بخری یا سوم: «آخه مگه آدم یک لباس رو چند بار می‌خواد بپوشه؟ اونایی که میرن کلی برای لباس‌شون پول میدن خوبه که بدونن بعدش بی‌استفاده نمی‌مونه و می‌تونن یک جایی بذارن تا واسشون بفروشه. لباس‌هایی که به‌عنوان دست دوم میان تو این مزون‌ها هم معمولا خیلی خاص هستند و برای بار اول پول زیادی واسشون پرداخت شده ولی وقتی برچسب دست دوم می‌خورن یهو میشن نصف قیمت. اینجوری هم فروشنده سود می‌کنه، هم خریدار.»
تصویر مزون‌های لاکچری که مشتریانش برای لباس‌های دست دوم گرانقیمت یا لباس هنرپیشه‌ها سر و دست می‌شکنند در کنار مشتریان انتهای بازار حضرتی خیابان مولوی تصویر عجیبی است. تاناکورا فروشی‌های اصیل پایتخت که هر روز پر و خالی می‌شوند از مشتری، با همان بوی خاص مواد ضدعفونی. مشتری‌های لباس‌های دست دوم این‌جا به همان لباس‌های هندی و پاکستانی که از مرز گذشته قانع هستند. لباس‌هایی بین ١٠ تا ٥٠هزار تومان. مشتری‌های این‌جا فکرش را هم نمی‌کنند که آن بالاتر‌های شهر هم لباس‌های دست دوم خریدار دارند، چراکه واژه «تاناکورا» به طرز غریبی فقر را در ذهن مردم تداعی می‌کند، ولی واقعیت این نیستف چراکه چرخه خرید و فروش لباسی که دیگر به درد صاحبش نمی‌خورد، فرهنگ خوبی برای صرفه‌جویی و حتی کارآفرینی خواهد بود.
پدیده حراج و فروش لباس ستاره‌های جهان مثل مسی، رونالدو، مایکل جکسون و خیلی‌های دیگر سال‌هاست که در کشورهای مختلف رواج دارد. لباس‌هایی که معمولا پولش صرف امور خیریه می‌شود اما در ایران به جز فروش لباس چند ستاره فوتبال هرگز نمود نداشته است. حالا که حرف از ستاره‌های سینما و طرفداران‌شان که بی‌چون و چرا سلیقه و مدل لباس‌هایشان را الگو می‌کنند به میان آمد بیایید عکس‌هایی را که هر چند روز یک بار از مراسم مختلف سینمایی در اینترنت تبادل می‌شوند، مرور کنیم. لباس‌هایی که به اقتضای حرفه پوشانندگانش بعد از مدتی بی‌استفاده می‌مانند و مثل لباس‌های خودمان چپانده می‌شوند در کمد.
فکر بدی نیست که کمپین فروش لباس‌های دست دوم هنرپیشه‌ها راه بیفتد. دست دوم‌های گرانقیمت با دیزاین‌های هنری. لباس‌هایی که در عکس هم زیبایی و زرق‌وبرق‌شان خیره‌کننده است. لباسی که یک شخص با پول و سلیقه خودش خریداری می‌کند اگرچه جزو وسایل شخصی او محسوب می‌شود و ما حق نداریم برای آن نقشه بکشیم اما ترویج فرهنگ فروش لباس‌های دست دوم و بدون‌استفاده برای صرف امور خیریه، قطعا بی‌استقبال نخواهد ماند.