افزایش دمای هوا نیز نقش مهمی در این زمینه ایفا کرده و تهی شدن این آب‌ها باعث برجای ماندن چشم‌انداز پساآخرالزمانی  از کشتی‌های زنگ زده مدفون در شن و ماسه و همچنین اسکله‌هایی که به ناکجا راه دارند، شده است. فلامینگوها و پلیکان‌هایی که روزگاری به این دریاچه پرواز می‌کردند، دیگر به دیدن آن نمی‌آیند و صنعت گردشگری آن از بین رفته است.

 

دانشمندانی که روی این دریاچه مطالعه می‌کنند همچنین به سیستم ناکارآمد سدهای ایران اشاره می‌کنند. و گزارش مطالعاتی که در ماه آوریل در مجله «Science of the Total Environment» به چاپ رسید، این‌طور نتیجه‌گیری کرد که حتی تلاش‌های موفقیت‌آمیز در برآورد میزان آب استفاده‌شده از این دریاچه، به دلیل تغییرات آب و هوایی تأثیر چندانی بر شرایط دریاچه ارومیه نداشته است.

 

دونالد ترامپ و بسیاری از جمهوری خواهان همراهش در مورد وجود تغییرات آب و هوایی تردید دارند. بااین‌حال، مقامات مذهبی ایران که در آمریکا به سخره گرفته می‌شوند، پذیرفته‌اند که تغییرات آب و هوایی یک عامل واقعی است و اقدامات جدی برای مبارزه با آن باید صورت پذیرد.  

 

نوامبر سال گذشته آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر معظم ایران نامه‌ای را برای کشورش منتشر کرد که خواستار تمرکز بر چگونگی «مدیریت تغییرات آب و هوایی» و توسعه «اقتصاد سبز» بود. اوایل سال جاری میلادی نیز تهران به‌طور رسمی توافقنامه فراگیر تغییرات آب و هوایی پاریس را به امضا رساند و متعهد شد که در جهت محدودیت افزایش دما به زیر 1.5 درجه سانتی‌گراد نسبت به سطح آن در قبل از صنعتی شدن، همکاری کند. (آمریکا نیز این توافقنامه را به امضا رسانده، اما ترامپ تأکید کرده که اگر به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شود، این توافقنامه را پاره خواهد کرد.)

 

حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران متعهد شده که پنج میلیارد دلار به امور حفاظت منابع طبیعی اختصاص دهد و تهران در همکاری با سازمان ملل متحد و دولت ژاپن است تا با تلاش‌های متنوع به کشاورزان محلی کمک برساند و به‌تدریج سطح آب را به حال اول بازگرداند.

 

بااین‌حال مشخص نیست که این اقدامات آن‌قدر سریع رخ دهند که بتوانند به نجات دریاچه ارومیه کمک کنند.

 

در تصاویر حاضر نشان داده شده که وقتی تغییرات آب و هوایی باعث نابودی یک دریاچه می‌شود، آنچه بر جای می‌ماند چیست.