ساختمانی یکی از اقشار زحمتکش در هر جامعه‌ای هستند و با مشکلات عدیده‌ای به لحاظ کاری دست و پنجه نرم می‌کنند. معمولاً این قشر از مردم جامعه به طبقات متوسط و پایین تعلق دارند، افراد تحت تکلفل‌شان زیاد است و به لحاظ سختی کار، در شرایط بدی قرار دارند.

از سویی دیگر، این افراد در پروژه‌های ساخت و ساز کشور نقش مهمی ایفا می‌کنند و در معرض مخاطراتی مانند پرت شدن از ارتفاع، اصابت مصالح به آنها و.... هستند. به تمامی مشکلاتی که در بالا گفته شد و جزو مقتضیات این شغل است باید میزان اندک درآمد و نبود بیمه را اضافه کرد.

در حالیکه دولت طی سال‌های اخیر وعده‌هایی را درباره پیگیری بیمه کارگران ساختمانی مطرح کرد، امّا، در عمل مشاهده می‌کنیم که هنوز بیمه آنان به صورت جدی پیگیری نشده است. در همین ارتباط، اخیراً احمدرضا الهیاری، رئیس انجمن کارگران کاشی‌کار استان تهران تصریح کرد که هنوز بیمه کارگران ساختمانی در دستور کار دولت قرار نگرفته است و کارگران با مراجعه به شعبات تأمین اجتماعی با بدترین برخوردها مواجه می‌گردند.

یکی از انتقادات مهم به عملکرد سازمان تأمین اجتماعی در مورد کارگران ساختمانی این است که بر خلاف قانون، وظیفه بازرسی از پروژه‌های ساختمانی و اطلاع از عملکرد کارگران، بر عهده کارگزاران این سازمان است.

 البته ارگان‌های دولتی مرتبط با بیمه کارگران ساختمانی از پذیرش کارت مهارت فنی کارگران ساختمانی صادره توسط مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای خبر داده‌اند که در این ارتباط فعالان صنفی اظهار بی‌اطلاعی کرده و اعلام نموده‌اند که احتمالاً این موضوع یک نمایش تبلیغاتی است.

از سویی دیگر، سال گذشته، مراد‌حسین مرادی، رئیس انجمن صنفی جوشکاران و اسکلت‌سازان تهران، از قطع بیمه کارگران ساختمانی به دلیل اتمام اعتبار کارت‌های مهارت‌‌ و آنچه سازمان فنی و حرفه‌ای هوشمند کردن این کارت‌ها عنوان می‌کند، خبر داد و به این موضوع انتقاد کرد.

نگاهی گذرا به آنچه در زمینه بیمه کارگران ساختمانی در کشور جریان دارد، نشان می‌دهد که بیمه این قشر از مردم جامعه در فراز و فرود بازی‌های سیاسی گرفتار شده است. معمولاً دولت برای وجهه خود اقداماتی را در این زمینه در دستور کار قرار می‌دهد که بدون پیگیری‌های جدی رها می‌شود و راه به جایی نمی‌برد.

مسئولان از پایمال کردن حق و حقوق کارگران ابایی ندارند

از سویی دیگر، به نظر می‌رسد از آنجائیکه کارگران متعلق به اقشار متوسط و پایین جامعه هستند که دسترسی آنها به حلقه‌های قدرت برای پیگیری‌ حقوقشان اندک است، مسئولان از پایمال کردن حق و حقوق آنان در جامعه ابایی ندارند.

بیمه کارگران ساختمانی در شرایطی که ساخت و سازها در کشور راکد است و این افراد منبع درآمدی ندارند، اهمیت بیشتری یافته است. به ویژه زمانیکه مشکلات اقشار ضعیف جامعه در کنار مباحثی مانند حقوق‌های نجومی قرار می‌گیرد، این مشکلات نمود بیشتری می‌یابد و برای کارگران دردناک‌تر می‌گردد.

 همچنین، وعده‌های دروغین به کارگران درباره بیمه آنها بر گستره مشکلات افزوده است، چرا که آنان بر اثر این وعده‌ها راهی ادارات تأمین اجتماعی در شهرهای مختلف می‌شوند که گاه با برخوردهایی نامناسب مواجه می‌گردند.

با توجه به تمامی آنچه در بالا گفته شد، لازم است که دولت سیاست‌هایی جدی را در زمینه حمایت از کارگران ساختمانی و به ویژه سامان دادن به بیمه آنها در دستور کار قرار دهد تا این موضوع مهم در پیچ و تاب‌های سیاسی‌کاری‌ها گرفتار نشود.

انتهای پیام/م