مهران ریاضی که سابقه عکاسی از مراسم‌های آیین و مذهبی را دارد به هنرآنلاین، گفت: در تصاویری که از عزاداری‌ها و آیین‌های مذهبی ثبت می‌شود در حقیقت با یک کار رسانه‌ای مواجه نیستیم، چرا که زاویه دید اغلب عکاسان به سوژه مورد نظرشان صحیح نیست.
وی ادامه داد: عزاداری در حقیقت تبلور یک احساس است و حسن یک عکاس در آن است که با نزدیک شدن به سوژه در جریان عزاداری و با جلب اعتماد سوژه بتواند بدون آنکه در احساس او خدشه وارد کند تصویر او را ثبت کند. در عکاسی عاشورایی و عزاداری‌ها اعمال که دارند صورت می‌پذیرند مثل زنجیرزنی، سینه‌زنی و اتفاق‌هایی از این دست نباید وجه غالب بگیرد اتفاقی که در اغلب عکس‌ها شاهد آن هستیم.
این عکاس اجتماعی گفت: بسیاری از عکاسان در لحظاتی که افراد منقلب شده و احساسشان نمایان شده متأسفانه بی‌تجربگی می‌کنند و با فلش‌های فراوان و صدای شات‌های دوربینشان سوژه را حساس می‌کنند، به گونه‌ای که سوژه در برابرشان گارد می‌گیرد و این گارد گرفتن عکاس را مجاب می‌کند که برای ثبت عکس به سراغ ترفندهایی برود. این ترفندها ساختگی هستند و نمی‌توانند حس واقعی جاری در تصویر را بیان کنند و به تبع آن کارکرد تصاویر عاشورایی از بین می‌رود.
ریاضی افزود: این مهم است که یک عکاس خود نیز در جریان یک مراسم آیینی عزادار باشد. این اتفاق در یکسان شدن عکاس و سوژه تأثیر بسزایی دارد و عکاس می‌تواند بدون آنکه مزاحمتی برای سوژه‌اش به وجود بیاورد یک شات عکس بگیرد که همه اجزای آن زنده هستند.
وی گفت: بیشتر عکاسان امروز به سادگی از کنار این موضوع می‌گذرند و این بی‌توجهی تأثیرش را روی فریم‌های ثبت‌شده گذاشته است. به نوعی که می‌بینیم تصاویر و عکس‌های ثبت‌شده از عزاداری‌ها و آیین‌های مذهبی در انتقال احساس درون عکس عقیم می‌ماند و عکاس برای اینکه بتواند این فضا را از بین ببرد به سراغ چیدمان می‌رود که اتفاقاً فضای عکس را مصنوعی و غیرواقعی می‌کند، به گونه‌ای که هر مخاطبی با هر سطح ادراک و زیبایی‌شناسی با تصویر مواجه شود، متوجه این چیدمان خواهد شد.
این عکاس خبری اظهار داشت: امروز بسیاری از عکس‌ها با بی‌توجهی به محیط ثبت می‌شوند، به این معنا که واکنش افراد به عنوان سوژه با عکاس نادیده گرفته می‌شود. یک عکاس برای به وجود آوردن فضای مورد نظر خود ممکن است نیاز به زمان بیشتری داشته باشد و برای تهیه یک گزارش باید نزدیک به پنج روز برای گرفتن یک فریم منتظر باشد تا در لحظه‌ای معین بتواند یک عکس خوب از هر لحاظ ثبت کند.
ریاضی در ادامه به نمایشگاه‌ها و مسابقات عکاسی در این زمینه اشاره کرد و گفت: متأسفانه در نمایشگاه‌های عکس عاشورایی افرادی به عنوان راهنما و یا کسی که دید هنری داشته باشند وجود ندارند و به دلیل حجم بالای آثار عکس‌های ضعیف و نامناسبی را در اغلب نمایشگاه‌ها شاهد هستیم. از طرفی افراد صاحب نگاه در این عرصه هم برنامه مشخصی برای عکاسی عاشورایی و مذهبی ندارند و ما معدود گروه‌ها و مؤسساتی را سراغ داریم که برخوردشان با سوژه عزاداری برخوردی حرفه‌ای باشد.
وی ادامه داد: به عنوان مثال گروهی هست که تعدادی عکاس حرفه‌ای در آن عضو هستند و این گروه با مدیریت فردی که خود اصول عکاسی را به صورت دقیق می‌داند هر سال برای ثبت یک آیین و مراسم عزاداری در قالب تور به منطقه‌ای از ایران می‌روند و بعد از عکاسی در مدت یک سال این عکس‌ها دیده و از میانشان گزیده‌ای انتخاب می‌شود و هر سال در این ایام نمایشگاهی از این عکس‌ها برگزار می‌شود.
این عکاس به بی‌نظمی در برخی برگزاری جشنواره‌ها و جایزه‌های عکس مذهبی اشاره کرد و گفت: متأسفانه از عکاسان به عنوان افرادی که دارند این واقعه بزرگ را ثبت می‌کنند به درستی حمایت نمی‌شود. از طرفی بسیاری از این جشنواره‌ها عکس‌ها و تصاویر را از هنرمندان می‌گیرند و این تصاویر دیگر نه به نمایش گذاشته می‌شوند و نه اصلشان به دست عکاس‌ها می‌رسند و بعد از مدتی می‌بینیم خبری از جایزه و یا برگزاری نمایشگاه این آثار نیست و خوب چون هنرمندان احساس می‌کنند بخشی از دارایی‌شان را از دست می‌دهند، به تبع آن عکس‌های خوب و حرفه‌ای خود را پیش خودشان نگه می‌دارند تا از بسیاری از جهات مصون بماند.