رضایی ابتدای گفت‌و‌گو درباره خود گفت: «من متولد سال 1347 در منطقه یوسف آباد هستم. همه خانواده ما پزشک هستند و من بچه ناخلف‌شان بودم و پزشک نشدم.»

 

 

او درباره شروع کار خود در عرصه سینما توضیح داد: «من با نوشتن نمایشنامه تئاتر در دوره دبیرستان شروع کردم و در دانشگاه با اتود زدن آشنا شدم. سپس در سال 73 اولین تجربه بازیگری‌ام در یک تئاتر آماتور دانشجویی شکل گرفت. در سال 74 من به آموزشگاه آقای تارخ رفتم، نکته جالب این است که من بار اول قبول نشدم و در تست بعدی با آقای کرامتی قبول شدم و در سال 75 هم برای بازی در «خانه سبز» انتخاب شدم.»

 

رضایی درباره تجربه همکاری با خسرو شکیبایی گفت: «خیلی تجربه فوق العاده‌ای بود و درس‌های بزرگی به من داد.»

 

این بازیگر درباره برخوردی که با عزت الله انتظامی داشت گفت: «آقای انتظامی به من گفت که تو به اندازه کافی دیوانه هستی، که الان معنایش را می‌فهمم و او من را به پشت صحنه فیلم «خانه خلوت» برد و آنجا بود که من با دیدن شکوه فیلم و بازیگری آقای انتظامی فهمیدم که به درد این کار می‌خورم.»

 

بازیگر فیلم «آژانس شیشه‌ای» درخصوص نحوه حضورش در این فیلم بیان کرد: «توسط آقای پسیانی معرفی شدم، بعد از تست اولیه انتخاب شدم و حضور در کنار آقای پرستویی، کیانیان برایم خیلی هیجان انگیز بود. ادا کردن لهجه مشهدی خیلی برایم سخت بود و آقای کیانیان به شدت به من برای رسیدن به لهجه مناسب نقش کمک کردند.»

 

او ادامه داد: «آقای پرستویی همه استرس من را به انرژی تبدیل می‌کرد و او به همراه آقای کیانیان و حاتمی‌کیا بسیار بر بازیگری من تاثیر گذاشتند. بعد از آن هم در تئاتر با محمدرضا رحمانیان آشنا شدم.»

 

رضایی در ادامه با اذعان به این‌که دیگر در سینما بازیگردانی نخواهد کرد، گفت: «من اولین بار در فیلم «من ترانه 15 سال دارم» بازیگردانی کردم و دو ادعا در زندگی خود دارم، یک هنرجوی بسیار خوبی هستم و دوم بازیگری را بلد هستم و فرق بازی خوب و بد را می‌دانم. بازیگردانی در سینما اوضاع خوبی ندارد و همه به چشم یک تکه ناجنس به آن نگاه می‌کنند.»

 

این هنرمند درباره بازیگری نیز گفت: «بازیگری پارتی بازی ندارد و هرکس که بد بازی کند خودش حذف می‌شود، این مسایل باند بازی و غیره در بازیگری معنا ندارد.»

 

بازیگر فیلم «قدمگاه» درباره نسل جدید بازیگران سینمای ایران بیان کرد: «به نظرم فوق العاده هستند، البته هم خوب دارند و هم بد. بازی‌های فیلم «ابد و یک روز» بسیار خوب بودند، همچنین بازی آقای حجازی‌فر خیلی خوب بود.»

 

او در پایان با اشاره به دیالوگ خود در فیلم «قصه‌ها» که گفته بود هیج فیلمی هیج وقت در هیچ کمدی باقی نمی‌ماند، گفت: «این نهایت درک بسیار پایین است که فکر می‌کنند با این کار می‌توانند جلوی دیده شدن فیلم‌ها را بگیرند. من خودم فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» را بازی کردم که خیلی کار سختی بود و همچنان این فیلم مهجور مانده است. به نظرم این کمدها جای این فیلم‌ها نیست و این نوع تفکر مختص دوره ما نیست. این فیلم‌ها مانند شعر شاعران حتما ماندگار خواهند شد و دیده می‌شوند. آقای بیضایی جمله خیلی خوبی در جواب کسی که نمایش او را توقیف کرد، گفت: تو نمی‌توانی جلوی طلوع خورشید را بگیری و این نمایش هم یک روزی به روی صحنه می‌رود.»

 

انتهای پیام/ز