در قرن دوم بعد از میلاد مسیح، کیمیاگر شناخته شده چینی "هان بویانگ"، نوشت: "طلا با ارزش ترین چیز در تمام جهان است چراکه جاودانه است و هرگز فاسد نمی‌شود؛ کیمیاگران آن را می‌خورند و از عمر طولی لذت می‌برند."

تقریباً نزدیک به دو هزار سال بعد، این فلز در جهان به عنوان گرانبهاترین شیء شناخته شد که در عمر طولانی زندگی بیماران سرطانی نقش داشته است.

کیمیاگران چینی، از این جهت طلا را باارزش می‌دانند چراکه واقعیت جاودانگی و درخشش طولانی مدت طلا از این قرار است که این فلز گرانبها با بسیاری از ترکیبات، در تعامل نیست و در نتیجه خورده نشده و فاسد نمی‌شود، این خاصیت باعث می‌شود طلا اساسا برای بدن غیرسمی باشد؛ این ویژگی ارزش بالقوه‌ بزرگی به طلا در پزشکی می‌دهد؛ این ارزشمندی از استفاده‌های کم ارزش مانند پُر کردن دندان گرفته تا در عصر فناوری نانو، برای تشخیص و درمان بیماری‌های کشنده.

"چاد میرکین"، شیمیدان دانشگاه نورث وسترن، مطالعات خود را بر چگونگی اثرگذاری نانوذرات طلا در خاموش کردن ژن‌هایی که باعث بیماری می‌شوند، متمرکز کرده و برای این منظور، از صدها محقق در سراسر جهان کمک گرفته است.

یکی از نتایج شگفت آور تحقیقات انجام شده در دانشگاه رایس تگزاس، مرکز سرطان دکتر اندرسون و موسسات دیگر به دست آمد؛ اکنون آنکولوژیست‌ها، به بیماران مبتلا به سرطان، رشته‌های طلا پیچ شده فوق العاده کوچک، تزریق می‌کنند؛ هر رشته از نانوذرات طلا، کوچکتر از سلول‌های قرمز خون است؛ این ذرات پس از لغزش در جریان خون از طریق سوراخ کوچک در رگ های توموری که به سرعت در حال رشد هستند وارد می‌شوند و تجمع می‌یابند تا زمانی که انکولوژیست با استفاده از نور مادون قرمز، یک انفجار ایجاد کند.

علی‌رغم آنکه طلا ویژگی براق بودن دارد، به جای منعکس کردن طول موج خاصی از نور، به جذب نور می‌پردازد و بدین ترتیب تومور به صورت مصنوعی آلوده می‌شود که این ویژگی طلا در مقابله با سلول‌های سرطانی، دارای اهمیت است؛ این نانو ذرات، نور را به گرما تبدیل می‌کنند و وقتی درجه حرارت در داخل تومور به بالاتر از 104 درجه فارنهایت می‌رسد، سلول‌های سرطانی تغییر شکل یافته، خشک شده و سپس متلاشی می‌شوند.

آزمایش‌های بالینی در افراد نشان داده است، برای سرطان‌های سر، گردن و ریه‌ها، با هدف تومورها بدون عمل جراحی می‌توان بیماری را درمان کرد.

اگر چه طلا فلز گرانب‌هایی است اما برای برخی از درمان‌ها تنها به میزان 3 درصد از مقدار طلایی که در یک حلقه ازدواج به کار رفته است، استفاده می‌شود.