رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با شاعران آیینی، آنان را به «ضرورت احیای معارف اوصیه و صحیفه‌ی سجادیه»، «متصل کردن حوادث صدر اسلام با حوادث امروز» و «پاسداشت فرهنگ شهادت و دفاع مقدس» دعوت کردند.

پس از اتمام این دیدار، جمعی از شاعران حاضر در جلسه از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درخواست کردند تا مانند دیدار قبلی شعرای آیینی در سال 90، «مطروحه‌ای» را طرح فرمایند تا شاعران در پی آن و در جهت ترویج فرهنگ و ادبیات دفاع مقدس شعر بسرایند و آن را کامل کنند.

رهبر انقلاب نیز در پاسخ به این درخواست، به دو بیت از اشعار خود درباره دوران دفاع مقدس که پیش از این در متن یادداشتشان بر کتاب «آب هرگز نمی‌میرد» منتشر شده بود، اشاره کردند تا شعرا در ادامه آن اشعار خود را بسرایند. این ابیات به شرح ذیل است:

درنگی کرده بودم کاش در بزم جنون من هم
 لبی تر کرده زان صهبای جام پرفسون من هم

هزاران کام در راه است و دل مشتاق و من حیران
 که ره چون می‌توانم یافتن سوی درون من هم ...

در همین رابطه ولی‌الله کلامی زنجانی، شاعر آئینی در پاسخ به این مطروحه شعری را سروده است که در ادامه می‌آید:

درون سینه‌ام آشوب دارم، آرزومندم
برون آیم چو یاران سربلند از آزمون من هم

بگو نفس مجاهد را جهاد اکبری داریم
تو هم باید زنی دل را به دریای جنون من هم

ز مژگان تیشه‌ها آماده کردم، همره فرهاد
کنم حک نام شیرین تو را در بیستون من هم

تو شورم داده‌ای، من شاعرم جانا شعورم بخش
نباشم بی‌خِرد، چون فرقهٔ لاتشعرون من هم

پرید از خواب شیرین دست و پا گم کرد، اقبالم
چو دیدم دست و پایی می‌زنم در بحر خون من هم

بگیر ای همسفر دستم که ما مستیم و همدردیم
تو هم زخم تغافل خوردی از دنیای دون من هم

«کلامی» گر چه بی بالم ولی یار ار دهد حالم
بگو پر می‌کشم تا آسمان نیلگون من همتسنیم