مریخ نوردهای یاد شده مجهز به لیزرهای خاصی هستند که می توانند تسلیحات دارای اورانیوم را از راه دور تشخیص دهند.

با توجه به دشواری شناسایی تشعشعات اورانیوم ۲۳۵ محققان از لیزر به کار گرفته شده در مریخ نوردهایی که برای شناسایی برخی ترکیبات شناسایی خاص در این سیاره قرمز رنگ استفاده می شد، بهره گرفته اند.

این رشته های لیزری از راه دور به سمت مواد ناشناخته تابانده می شوند و در اثر تعامل آنها با سطح هر ماده یک ماده میکروپلاسما تولید می شود. پلاسمای یاد شده در تعامل با اکسیژن هوا، مولکول های اکسید برانگیخته تولید می کند که طول موج خاصی از نور منتشر می کنند که با تحلیل آن می توان مولکول ها، اتم ها و ایزوتوپ های موجود در مواد ناشناخته را شناسایی کرد.

از این روش برای شناسایی موفق اورانیوم ۲۳۸ و ۲۳۵ استفاده شده است. البته محققان اعلام نکرده اند که این روش از فاصله چندکیلومتری برای شناسایی مواد هسته ای قابل استفاده است.