سرو ابرکوه را که در استان یزد قرار دارد،  پیرترین موجود زنده می‌دانند، درختی که ۴ هزار سال عمر دارد (هر چند عده‌ای معتقدند عمر این درخت ۲۵۰۰ سال بیشتر نیست). محیط تنه این درخت بیش از ۱۱ متر است و ارتفاع آن بین ۲۵ تا ۲۸ متر برآورد می‌شود.

بعد از سرو ابرکوه، پیرترین درخت ایران در استان البرز و منطقه شهرستانک قراردارد.

مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور عمر این درخت را بین 2700 تا 2850 سال برآورد کرده و جنسیت آن مؤنث است.

این درخت گونه‌ای از سرو است که «اُرس‌» نامیده می‌شود و در گویش‌های مختلف به آن هورس، هرست، پیرو، پیرنَه، بینَه و اردوج هم می‌گویند.

اُرس‌ شهرستانک ۱۷ متر ارتفاع دارد و محیط تنه آن بیش از ۹ متر است.

خوشبختانه این درخت در ارتفاع ۲۶۵۰ متری از سطح دریا و در منطقه‌ای قرار گرفته که دسترسی به آن دشوار است ـ هر چند پای آن گودال‌های فراوانی برای یافتن دفینه‌های احتمالی حفر شده ـ به همین دلیل، کمتر مورد آسیب مردم قرار گرفته است و همچنان می‌توان به بقای آن امیدوار بود.