یکی از شاخصهای عدالت اجتماعی، کاهش فاصله طبقاتی بین دهکهای بالا و پایین درآمدی است. در این میان آمارهای منتشر شده توسط مرکز آمار نشان می‌دهد طی سالهای اخیر تمکن مالی دهک غنی نسبت به دهک فقیر با شاخصهای گوناگون بیشتر شده است. (این گزارشها {اینجا} قابل دسترسی است)

برابر این آمارها شرایط خانوارهای شهری و روستایی دهکهای اول (فقیر) و دهم (غنی) در فاصله سالهای 91 تا 94، با شاخصهای گوناگون به شرح زیر بوده است:

• متوسط فاصله هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوارهای شهری دهک دهم، نسبت به دهک اول، از 4.29 برابر در سال 1392 به 4.77 برابر در سال 1394 رسید.
• متوسط فاصله هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوارهای روستایی دهک دهم، نسبت به دهک اول، از 7.22 برابر در سال 1392 به 8.11 برابر در سال 1394 رسید.
• متوسط فاصله هزینه‌های غیرخوراکی خانوارهای شهری دهک دهم، نسبت به دهک اول، از 14.08 برابر در سال 1392 به 14.16 برابر در سال 1394 رسید.
• متوسط فاصله هزینه‌های غیرخوراکی خانوارهای روستایی دهک دهم، نسبت به دهک اول، از 17.38 برابر در سال 1392 به 17.77 برابر در سال 1394 رسید.

همچنین گزارشها نشان می‌دهد فاصله درآمدی بین خانواده‌های روستایی و شهری نیز افزایش یافته است. چنان‌که:

• نسبت متوسط درآمد خانوارهای شهری نسبت به خانوارهای روستایی از 1.69 برابر به 1.73 برابر افزایش یافت.
• نسبت متوسط هزینه خانوارهای شهری نسبت به خانوارهای روستایی از 1.59 برابر به 1.79 برابر افزایش یافت.

به این ترتیب روشن است که هیچ‌یک از این شاخصها به سمت عدالت اجتماعی حرکت نکرده و فاصله بین طبقات فقیر و غنی بیشتر شده است.