در گذشته که شبکه های اجتماعی گسترده و سهل الوصول نبود، راه هایی که برای پیشرفت و شهرت در نظر گرفته می شد معقول تر به نظر می رسید. در سال های اخیر و با همه گیر شدن شبکه های مجازی، هر از گاهی اسمی را می شنویم که اگر این شبکه ها نبودند، شاید تا آخر عمر همسایه های چپ و راست خانه هایشان هم نامشان را نمی شنیدند. حکایت این روزهای یک به اصلاح بازیکن فوتبال بانوان بی شباهت به این افراد نیست.

روزگاری راه معروف شدن تحصیل، سیاست، هنر یا ورزش قهرمانی بود؛ ولی حالا افراد صرف بازی کردن در یک سریال آن هم در نقش چندم یا اجرای یک ترانه برای جمعی از اعضای فامیل و یا حضور روی نیمکت تیم ملی(!) راه های دم دستی تری را برای شهرت برگزیده و از آب گل آلود ماهی صید می کنند.

نمونه اش همین عضو اسبق تیم ملی فوتسال بانوان بود که در روزهای گذشته با آه و ناله کردن در اینستاگرام سراغ گوش و چشم منتظرِ مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران رفت تا با یک پست غیر معمول و باز کردن روسری از سر (!)، پوشیدن شورت فوتبال و برهنگی با بکارگیری واژگان "مخالف نظام شاد کن"، از این نمد کلاهی هم برای خود دست و پا کند که البته برای ساعاتی موفق هم بود؛ اما سیه روی شود هر که در او غش باشد!

دختر جوان ایرانی که همین چند ماه پیش در المپیک ریو شاهد افتخارآفرینی کیمیا علیزاده روی مهمترین شیاپچانگ جهان بود، احتمالا چون حس کرده بعد از ۸ سال دوری از تیم ملی راهی برای پیشرفت ندارد و البته توان و استعدادش را نیز، مسیر آسان اما پرخطری را برگزید که جماعتی خواب و البته بیهوش را با خود همراه کرده و باز هم تکرار می کنیم تا از این نمد، کلاهی برای خود دست و پا کند و احتمالا پاسپورت فلان کشور خارجی را بگیرد. کاش او نیز راهی را می رفت که امثال زهرا نعمتی، کیمیا علیزاده و ده ها دختر جوان این مرز و بوم رفتند تا توانمندی های خود را به نمایش بگذارند و احترام همگان را به خود جلب کنند. البته، این بانو نیز نظرها را جلب کرد؛ اما با دروغ و کلک و رسوایی که حال نه این سو را دارد و نه آن سو را!

اگرچه وی در ابتدای امر تا حدی هم موفق شد و چهره های موجه و سِلِبریتی همچون "ترانه علیدوستی" را هم با خود همراه دید که برای "دختر ایرانی بی حجاب در آنسوی مرزها" آرزوی موفقیت کرده بود اما همین بازیگر نقش اصلی سریال "شهرزاد" وقتی بیانیه فدراسیون فوتبال را خواند و متوجه شد این دختر خانم از ۸ سال پیش به دلیل مصدومیت به اردوی تیم ملی دعوت نشده و فعالیت فوتبالی یا فوتسالی در حد باشگاهی هم نداشته، لحن گفتارش را تغییر داد و متوجه قضاوت عجولانه اش شد.

همین که علیدوستی به عنوان یکی از الگوهای دختران امروزی، بازیکن سال های دور تیم ملی فوتسال بانوان ایران را به "بی صداقتی" متّهم کرده و توییتی برایش گذاشت، نشان دهنده گوشه ای از این حقیقت است که نجات و رستگاری در صداقت و راستی است؛ نه آن که با فریب و دروغ و کلک، به فکر جلب نظرها باشیم.

امروزه بانوان ما در رشته های والیبال، بسکتبال، فوتبال و ... لژیونر شده و سرآمد ورزشی و اخلاقی هستند. ورود بانوی محجبه ایرانی به زمین والیبالی که همه بازیکنان حاضر در آن با بدن نیمه عریان حضور دارند کم اتفاقی نیست که حاکی از پیمودن راهی طولانی و ممارستی مومنانه است. البته باید اذعان داشت که این ابتدای راه است و قله های موفقیت همچنان باقی است. چه بسا تا سال های بعد تعداد بیشتری از بانوان ایرانی در باشگاه های خارج از ایران به سادگی با پوشش مناسب و حفظ شعائر اسلامی نام و پرچم کشورمان را بالا ببرند. این بدان دلیل است که حفظ هویتی خود را بر مبنای درستی و صداقت بنا کرده اند؛ نه راه کج بی صداقتی.