«الکساندر دالگوف» رئیس هیأت تحریریه پایگاه اینترنتی www.tatartime.com و مفسر تحلیلی سایت www.info-islam.ru بر این باور است: «تاتارها به عنوان بزرگترین قومیت مسلمان در روسیه، در واقع به نوعی نماینده سایر مسلمانان این کشور محسوب می‌شوند؛ به نحوی که از روی رفتار و اقدامات آنها درباره همه مسلمانان این کشور قضاوت می‌شود. امروزه حفظ صلح و ثبات در روسیه و پرورش اسلام سنتی مهمترین وظیفه ملت ما محسوب می‌شود.

وی در این زمینه و نیز در خصوص ایده‌ها، اهداف و وظایف این نشریات الکترونیکی با خبرنگار «Islam- today» به گفت‌وگو نشست که رایزن فرهنگی ایران در مسکو به ترجمه این مصاحبه پرداخته است.

پایگاه اطلاع‌رسانی «زمان تاتارها» «www.tatartime.com» کار خود را در آوریل سال 2011 شروع کرد و از همان آغاز به اخبار مربوط به مسلمانان تاتار پرداخت. به تازگی یک رویکرد تصنعی نسبت به وجود جدایی میان تاتارها و امت اسلامی مطرح شده است.

وظیفه این سایت عبارتند از اینکه یک معنا و مفهوم جدید به واژه‌های «تاتار – مسلمان» بدهد. علاه بر این ما از جهان تاتارهای مسلمان صحبت می‌کنیم. جهان تاتار از مکان‌هایی تشکیل شده که در آن تاتارها زندگی می‌کنند، مساجد تاتاری ساخته شده و جامعه‌ای از تاتارها وجود دارد و این نه تنها شامل تاتارستان، باشقیرستان و روسیه است، بلکه سرتاسر دنیا از فنلاند تا ژاپن، از استرالیا تا ایالات متحده را در بر می‌گیرد.

تاتارها همواره مردمانی دولت‌ساز بوده‌اند. در روسیه تاتارها در طول تقریبا پنج قرن توانستند با صلح و دوستی زندگی کنند و مذهب و هویت خود را حفظ نمایند. همچنین آنها موفق شدند تا به سطح نخبگان فرهنگی، سیاسی و نظامی روسیه وارد شوند و پایه‌های دولت روسیه را بنا کنند. مسلمانان تاتار و روس‌های اسلاو به ملت‌هایی برادر تبدیل شدند و توانستند تا روسیه را بسازند.

تاتارها وظیفه حفظ معنویت را در روسیه برعهده دارند. پایگاه اطلاع رسانی «www.tatartime.com» زندگی تاتارها را روشن و تشریح می‌کند. امروزه چنین وضعیت مساعدی، هیچ گاه چه در زمان روسیه تزاری و چه در زمان شوروی برای تاتارها وجود نداشته است. بنابراین ما باید از این فرصت به خوبی استفاده کنیم. تا انقلاب 1917 تاتارها در وضعیت نسبتا مناسبی زندگی می‌کردند. امروزه ما می‌خواهیم تا جوامعی مشابه آن زمان را احیا کنیم، از تجربه آنها بیاموزیم و در روستاها، شهرها و مساجد تاتارها درباره آنها تعریف کنیم. به این ترتیب ما می‌کوشیم چنین ایده‌هایی را به خوانندگان خود منتقل کنیم.

من معتقدم که که برای حفظ اسلام از افراط‌گرایی، جوانان نقش مهمی ایفا می‌کنند. اما جوانان ما در طول 70 سال از ریشه‌های تاریخی و از میراث معنوی خود جدا افتادند و تنها از اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 آن‌ها شروع به اجرای آزادانه مراسم دینی خود کردند. انسان همواره باید به مبانی تاریخ، قومی و مذهبی خود متکی باشد. بدون وجود یک ارتباط تنگاتنگ با فرهنگ و زبان مادری همواره خطر گرایش به ایده‌های رادیکال و افراط گرایانه وجود دارد؛ از همین رو کار ما در پیوند نسل جدید با تاریخ و سنت‌های آنها حایز اهمیت است.