فضای انتخابات نسبت به روزهای پیش شفاف‎تر شده است. اصلاح طلبان از همان ابتدا نامزد اصلح خود را انتخاب کرده و از حجت الاسلام حسن روحانی اعلام حمایت کرده بودند اما گمانه زنی‌هایی درباره نامزد پوششی بیان می‌شد که با ثبت نام اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور؛ جامه حقیقت پوشید. جهانگیری از همان ابتدا خود را حامی دولت و مکمل روحانی نامید و اعلام شد که او نهایتا به نفع روحانی از این عرصه کناره‌گیری خواهد کرد.

جناح مقابل اما نامزد واحدی ندارد. مکانیزم اجماع در جمنا که این روزها محوریت انتخاباتی این جریان را بر عهده دارد نیز پاسخگو نبود. آنها ابتدا 10 نفر و سپس 5 نفر را نامزد خود در انتخابات دانستند اما بیش از 15 نفر از آنها برای حضور در این انتخابات ثبت نام کرد که تنها دو نفرشان توانستند به عنوان رجل سیاسی از سوی شورای نگهبان تایید شوند. جبهه مردمی نیروهای انقلاب که قرار بود از میان این دو، یک نفر را نامزد نهایی خود معرفی کند؛ در مواجهه با تک روی‎های آنها و عدم تمکینشان به نظر جمنا؛ اعلام کرد که از هر دو نفر حمایت می‎کند.

این در حالی بود که رئیسی در بیانیه اعلام حضورش، خود را کاندیدای مستقل نامید و محمدباقر قالیباف هم بارها اظهار کرد که آمده تا بماند. اگر عنوان می‎شود که هدف روحانی و جهانگیری در این انتخابات تشریح دستاوردهای دولت یازدهم است؛ متقابلا هدف قالیباف و رئیسی هم زیر سوال بردن اقدامات همین دولت است. کما اینکه رئیسی در همان بیانیه اول خود و در بدو اعلام کاندیداتوری نسبت به این دولت جبهه گرفت و نوشت: "سنت‏‎های نادرست مدیریتی مردم را رنج می دهد و دولت از پاسخگویی به انتظارات مردم و تحقق اهداف قانون اساسی ناتوان است. آیا نمی توان قفل رکود و بیکاری و انسداد در کسب کار و آسیب های اجتماعی ناشی از آن را گشود؟" مواضعی که بعدها در تمامی سخنرانی‎هایش در جمع هواداران و حتی در برنامه‎های صداوسیما تکرار شد. محمدباقر قالیباف هم با لیستی از اتهامات علیه دولت در این عرصه نقش آفرینی کرده و تا آنجا پیش رفت که دولت مستقر را نه انقلابی و نه کارآمد می‎نامد. او که مدام بر سه عبارت «می‎شود، داریم و می‎توانیم» تاکید دارد مدعی است که دولت کنونی «نمی‎تواند» کاری از پیش ببرد. قالیباف در حالی مدعی افزایش سه برابری نرخ یارانه و اشتغال 5 میلیون نفر است که آمارهایش با هیچ منتقد اقتصادی‎ای جور در نمی آید و شعارهای پوپولیستی‎اش که در تقلید از احمدی‎نژاد طرح می‎شود، عموما بر خلاف قوانین جاری کشور، منابع مالی موجود و خارج از حیطه اختیارات رئیس قوه مقننه است.

فارغ از همراهی و هم صدایی دو نامزد اصولگرا در رقابت‎های انتخاباتی ریاست جمهوری، نفس ادامه حضور هر دو در این عرصه، محل تردید است. برخی با این تصور که انتخابات دو مرحله‎ای خواهد شد؛ حضور توامان رئیسی و قالیباف را توجیه می‎کنند و نگران تقسیم آرا میان این دو نفر نیستند. اما برخی دیگر با تجربه دو انتخابات 84 و 92، بر این باورند که برای جلوگیری از تشتت آرا باید یکی به نفع دیگری کنار برود. اما کدامیک حاضرند چنین ایثاری بکنند؟ رئیسی که هیچ وقت از کناره‌گیری به نفع شخص دیگری حرفی نزده و سفرهای استانی پیاپی‎اش نشانگر عزم جدی وی برای ادامه حضور در این رقابت است. قالیباف هم که مدام بر دولتش با عنوان «دولت مردم» تاکید دارد فقط خودش را نجات بخش کشور معرفی می‎کند.

با این حال در طول دو هفته گذشته گمانه‎ها و نصایح بسیاری برای کناره گیری یکی از این دو به نفع دیگری در فضای سیاسی و رسانه‎ای کشور عنوان شده که گوشه‎هایی از آن را در جدول زیر می‌خوانید: