سوئي چيرو هوندا ، مردي كه عاشق مكانيكي بود

بيشتر مي شود. نوع تفكر و شخصيت هوندا و در نتيجه فلسفه و فرهنگ سازماني كه در شركت او به وجود آمد بدون ترديد تأثير مستقيمي در چگونگي حركت آن در طول زمان داشته است. مهمترين ويژگي سوئي چيرو هوندا شناخت طبيعت انساني بود. مردي كه شركت هوندا را مبدل به يكي از نوآورترين شركت هاي خودروسازي جهان كرد و تلاش ژاپن را در برابر سه شركت بزرگ خودروسازي آمريكا در دهه هاي هفتاد و هشتاد قرن بيستم ميلادي رهبري كرد .

 در جايي اذعان كرده است كه : «من در 99 درصد كوشش هايم شكست خوردم تا در 1 درصد بقيه موفق شوم.»

 سوئي چيرو هوندا، پسر آهنگري فقير در روستاي كوچك كوميو بود. اين روستا در 270 كيلومتري جنوب غربي توكيو قرار داشت. پدرش در كنار كار آهنگري، به تعمير دوچرخه نيز اشتغال داشت. پسر جوان، همراه با صداهاي كوبندة پتك بر سندان بزرگ مي شد، و شايد اين زمينه اي بود كه به تدريج عشقي جاودان به مكانيكي را در او بوجود آورد. سوئي چيرو هوندا حتي پيش از ورود به مدرسه در تعمير دوچرخه به پدرش كمك مي كرد.

 هنگامي كه هوندا به يك آگهي كوچك استخدام شاگرد در يكي از مجلات تجاري برخورد و به آن پاسخ داد، به ناگاه دست از تحصيلات رسمي كشيد. او در سن شانزده سالگي عازم توكيو شد تا در يك تعميرگاه كوچك اتومبيل موسوم به آرت شوكائ، دورة شش سالة شاگردي را بگذراند. براي او، اين كار آغازي بود از سطح پايين در رشتة مكانيكي، و اجرت نخستين ماه كار او، مبلغ معادل يك دلار و بيست و پنج سنت بود. با اين وجود، هنگامي كه اين دورة شش ساله پايان گرفت، مرد بيست و دو ساله، تعميركاري بسيار ماهر شده بود و استادش به او مبلغي پول داد كه هوندا مي توانست با آن، شعبة ارت شوكائي را در زادگاهش براي خود باز كند.

ظاهراً در پي بروز يك رشته رويدادهاي طبيعي، شيفته اتومبيلهاي تندرو شد و سرانجام به طراحي و ساخت آنها روي آورد، تا اينكه توانست وارد مسابقات اتومبيلراني شود. در ژوئيه سال 1936، هوندا در مسابقات اتومبيلراني ژاپن شركت كرد. در اين مسابقات او خيلي راحت از ديگران پيش افتاد.

 در اواخر سال 1937، هوندا با حمايت مالي بستگان و دوستانش، تعدادي ماشين آلات براي ايجاد يك كارخانة ساختِ رينگ پيستون خريداري كرد.

 عزم او براي رسيدن به كاميابي آن قدر راسخ بود كه بي اغراق در كارخانه اش زندگي مي كرد. روي كف كارگاه مي خوابيد، و براي صرف غذا، آنجا را ترك نمي گفت و از اين رو همسرش غذاي او را به كارگاه مي آورد.👌

 با اين وجود اين كسب و كار هم رونق نيافت.

با معلم مدرسة تكنولوژي هاماماتسو كه در همسايگي او قرار داشت به رايزني پرداخت. معلم به او گفت كه در رينگ پيستونهايي كه او مي سازد به اندازة كافي *سيلي* به كار نمي رود. او در خاطراتش مي نويسد:«نه تنها دربارة *سيلي* دانش كافي نداشتم، بلكه خجالت مي كشيدم بپذيرم كه حتي نمي دانم بدان نياز دارم.»

 هنگامي كه هوندا طرز ساختن رينگ پيستون را به درستي فرا گرفت، شركت او رشد كرد و ظرف دو سال، برندة يك قرارداد با شركت تويوتا بزرگترين سازندة اتومبيل در ژاپن شد.

هوندا در اكتبر سال 1946 «موسسه تحقيقاتي فني هوندا» را بنيان گذارد. اينجا، شركتي كوچك با نامي دهان پركن بود كه شامل بنيانگذار و تني چند از دستيارانش مي شد. هوندا دو سال در اين شركت به تعمير موتور اشتغال داشت. سپس در سال 1948، شركت خود را تجديد سازمان داد و نام آن را به شركت هونداموتور با مسئوليت محدود تغيير داد.

هوندا در سال 1949، مبلغ 3800 دلار از طريق سرمايه داراني كه خواهان سرمايه گذاري بودند، پول فراهم ساخت و آن را صرف تكميل موتور دو سيلندر 50 سانتي متر مكعبي سبك وزني كرد كه قادر بود 3 اسب بخار نيرو توليد كند. موتوسيكلت تازه نه تنها قدرتش بيش از موتوسيكلت پيشين بود، بلكه قاب و بدنة فلزي نشاندار آن نيز عالي تر بود. هنگامي كه به خاطر موفقيت شركت، جشني برپا شد، يكي از مدعوين فراوردة تازه را «يك رؤيا» توصيف كرد. با اين كلام او، موتور رسماً «دريم تايپ دي» (روياي نوع دي) نام گرفت. با موفقيتي كه اين مدل تازه كسب كرد، شركت از كاميابي ناگهاني و كوتاهي برخوردار شد. كارخانة كوچك هوندا، نيروي كار خود را به هفتاد نفر و ميزان توليد ماهانه اش را تا پايان سال 1949 به يكصد واحد افزايش داد.

در همين سال بود كه شركت هوندا، فراوردة تازه اي را به نام كاب به بازار عرضه كرد. اين محصول، يك موتوسيكلت سبك وزن بود كه براي موتورسواران جاذبة چنداني نداشت، امّا براي مردم، وسيلة حمل و نقل ارزان قيمت و سودمندي به شمار مي رفت. كاب به بخشي گسترده از بازار دست يافت.

انتهای پیام/ز