مخالفت بیش از 2500نفر از دانشگاهیان با سند 2030

بیش از ۲۵۰۰ نفر از دانشجویان، اساتید و تشکل‌های دانشجویی در بیانیه‌ای، مخالفت خود را با سند ۲۰۳۰ اعلام کردند.

در متن این بیانیه آمده است: هرچند نظام سرمایه داری در قرن نوزده با اتکا بر تصاحب دستمزد کارگران، زنان و کودکان توسط سرمایه داران در درونِ اروپا شکل گرفت، اما جهانی شدن آن، بعد از جنگ جهانی دوم رخ داد. مطابق با نظریۀ تالکوت پارسونز، در سرمایه داری بعد از جنگ جهانی دوم، کارگران، زنان و کودکان و البته مواد خام از کشورهای غیر اروپایی و امریکایی، از جمله خاورمیانه و آفریقا تامین می‌شود و سرمایه داران در کشورهای بلوک غرب قرار داشته باشند.

در ادامه این بیانیه عنوان شد: در این وضعیت، تنها حریف باقیمانده، بلوک شرق (کشورهای جهان دوم) و الگوی مارکسیستی حاکم بر آن بود. به همین دلیل در دوران جنگ سرد، بلوک غرب برای پیروزی در این میدان، از اجرای برنامه‌های حاضر و آمادۀ «توسعۀ سرمایه داری» برای کشورهای توسعه نیافته و «جهان سوم» استفاده کرد تا بتواند بلوک شرق را از میان بردارد. در این راه، از نهادهایی ظاهراً بین المللی نظیر سازمان ملل بهره برد و دهۀ ۱۹۶۰ میلادی (۱۳۴۰ شمسی) را دهۀ توسعه سرمایه داری نام نهاد.

این دانشگاهیان در بیانیه خود اعلام کردند: ایران، از عصر پهلوی دوم تا به امروز، از آن دست کشورهایی بود که مورد هدف برنامه های توسعۀ سرمایه داری قرار گرفت. شاه در جریان انقلاب شاه و مردم (۱۳۴۱)، دولت سازندگی با تعدیلات اقتصادی و فرهنگی، دولت اصلاحات با تلاش بسیار برای پیوستن به WTO و مواردی از این دست.

در ادامه این بیانیه اینگونه آمده است: دولت یازدهم در کنار پیوستن به اجلاس داموس و تن دادن به قرارداد برجام و ابهام های فراوانی که دربارۀ آن وجود دارد، سند بالادستی دیگری را نیز البته در خفا و به صورت پنهانی و با امضاء [ان شاءالله ناآگاهانۀ] معاونت اول ریاست جمهوری، تصویب کرده و وارد مراحل «اجرایی» کرده است. هرچند سند «دستور کار ۲۰۳۰ برای توسعۀ پایدار» صرفاً معطوف به آموزش و پرورش نیست، اما بند چهارم آن، «آموزش با کیفیت«، در ایران مورد توجه قرار گرفته است. بررسی بندهای مختلف این سند نشان میدهد که این سند، با مبانی اسلامی و دینی ما سازگار نیست و اساساً با تبعیت از الگوهای نئولیبرالی، با منطق و راهکارهای توصیۀ شدۀ دینی منافات دارد. اما آنچه مسئله را روشن‌تر می‌سازد، این است که این سند، در واقع تکرار همان برنامه توسعۀ سرمایه داری و اجرای الگوهای لیبرال دموکراسی در کشورهای به اصطلاح توسعه نیافته یا جهان سوم، البته این بار با تاکید بر کودکان و زنان است. مخالفت صریح و روشن مقام معظم رهبری (حفظه الله) با اجرای این سند و گلۀ ایشان از غفلت نیروهای متعهد داخلی، از جمله شورای عالی انقلاب فرهنگی، به خوبی نشان می‌دهد که ما بار دیگر درحال تکرار حوادث تاریخ معاصر ایران و اتخاذ یک تصمیم تاریخی دشوار هستیم.

این دانشگاهیان اعلام کردند: بار دیگر نیروهای داخلی متعهد به جمهوری اسلامی یا به حاشیه رانده شده اند یا دچار غفلت هستند و همین امر سبب شده تا بار دیگر جمهوری اسلامی به سمت تبعیت از الگوهای لیبرال-دموکراسی کشیده شود. شاید به همین جهت است که «نئو لیبرال های» فعلی، مانند خطابه های پهلوی دوم دربارۀ مرتجعین سیاه در جریان انقلاب سفید یا مانند نسبت‌های ناروایی که «لیبرال های» گذشته به سید شهیدان اهل قلم در دوره های گذشته می دادند، دائماً مخالفین برجام و سند ۲۰۳۰ و دیگر اسناد مشابه را با القابی نظیر «مرتجع»، «بی شناسنامه» و نظایر آنها خطاب می‌کنند.

در ادامه این بیانیه آمده است: با این تفاوت که با توجه به محتوای سند و راهکارهایی که صریحاً برای آموزش امور جنسی به کودکان زیر ده سال بیان شده، مشکلات ناشی از اجرایِ آن، مستقیماً ناظر به «مسائل جنسی» و تربیتی کودکان و زنان خواهد بود و ظاهراً این بار لیبرال دموکرات ها قرار است کودکان ما را طعمۀ منفعت های اقتصادی و سیاسی خویش کنند.
در این بیانیه اعلام شد: ما جمعی از دانشجویان اساتید و تشکل های دانشجویی به دلایلی که در بالا آمد و تفصیل یافته آن که در ذیل قرار دارد مخالفت خود را با سند۲۰۳۰ اعلام می‌کنیم و متقابلا خواستار برخورد مراجع ذی صلاح با سند ۲۰۳۰ هستیم.

انتهای پیام/ز