نباید دانشگاه بری

من یه نوجوان در حال تصمیم گیری برای آینده شغلی خودم هستم شاید شما یا یکی از نزدیکاتون هم شرایط مشابه منو داشته باشه چند وقتی هست که با مشاورای زیادی صحبت کردم و اخبار تلویزیون و شبکه های اجتماعی را پیگیری می کنم. اخبار مختلفی از تعطیلی شرکت ها و بیکاری جوونها به گوش میرسه و غالباً میگن استخدام درمشاغل دولتی یا غیرممکن شده یا نیاز به پارتی داره خیلی سردرگم و گیج شدم. نمی دونم چیکار باید کنم چون بچه حساسی هستم. راستی پدرم بهم میگه تو وکیل میشی و درستو بخون، خدابزرگه، هیچکس از آینده خبر نداره. اما من میگم باباجون، همه فارغ التحصیلای بیکار هم، با این امید درس خوندن و سرشون را زیر برف کردن و امروز پشیمون هستن و در بدترین شرایط با سی سال سن، پول توجیبی از باباشون میگیرن. بابا چند تا از بچه های فامیل لیسانس حقوق دانشگاه تهران دارن و دریغ از یه پرونده وکالت، اونایی هم که تو این رشته پول پارو میکنن دارن طلاق یه هفته ای یا دفاع از قاچاقچیا را وکالت میکنن. مادرم میگه باید مهندس بشم و خونه بسازم اما روم نمیشه بگم مامان جون مسکن تو رکوده و الان باتجربه های این حرفه با پس اندازشون، زندگیشون را میچرخونن.

بالاخره من باید چیکار کنم شما برای آیندتون چه تصمیمی گرفتید؟ آهای اونایی که دارید درس میخونید تا دیپلم بگیرید و بعدش کنکور و دانشگاه، فقط بخاطر خدا پنج دقیقه بشینید و فکر کنید الان این همه لیسانس بیکار داریم در آینده شما هم که میخواین به این جمعیت اضافه بشین فاجعه هست. بزارید ساده تر بگم وقتی که دارید رانندگی می کنید و جلوتون یه دیوار بزرگ می بینید آیا بیشتر گاز میدید تا محکمتر به دیوار بخورید یا اینکه سرعتتون را کم می کنید و از اولین خروجی یا دوربرگردون تغییر مسیر میدید؟

 دوستان عزیز  من یک دایی امیر دارم که تاجر موفقیه و در دوران رکود و تحریم همیشه حساب شده قدم برمیداره و دائماً در حال توسعه یا تثبیت موقعیت اقتصادیش هست. قصد دارم برم باهاش صحبت کنم و سوالای فراوان ذهنمو ازش بپرسم که چه کار باید بکنم؟ چه رشته ای خوبه؟ میگن پول توی دکتری هست؟  شما چکار کردی که موفق شدی؟ و ...

داییم که خیلی کم صحبت میکنه و بیشتر عمل میکنه چند روز هست که از کشور قطر برگشته و ما را برای افطار خونشون دعوت کرده بعد از افطار، همه از انتخابات و سیاست حرف میزدن و هر کی برای خودش تحلیل میکرد من که سوال های بدون پاسخم داشت دیوونم می کرد بدون مقدمه شروع کردم گفتم دایی جان من الان هشتم ابتدایی را تمام کردم و میخوام برای آینده شغلیم تصمیم بگیرم هرکس هر شغلی که خودش دوست داشته و به اون نرسیده را به من پیشنهاد داده و مشاورها هم بعد از چند تا تست و مصاحبه، گفتن رشته ریاضی فیزیک را ادامه بده تا موفق بشی اما من از جواب اونها خوشم نیومده و میخوام نظر شما را بپرسم.

پدرم از سوال من زیاد خوشش نیومد و به نظرش من به اون توهین کردم چون خودش را بالاتر از داییم میدونه، بخاطر همین گفت من که بهت گفتم تو باید وکیل بشی. داییم بدون توجه به صحبت های پدرم پرسید چه شغلی را خودت دوست داری؟ من سریع جواب دادم دوست دارم برنامه نویس بشم. با این جوابم زن داییم گفت تو که میدونی پس چرا میپرسی؟ درست را بخون و توی دانشگاه رشته نرم افزار را انتخاب کن. هنوز صحبتش تموم نشده بود که داییم با عصبانیت گفت نباید دانشگاه بری! با این جواب همه ساکت شدیم.

ادامه این تجربه در قسمت بعد ...