این روزها اگر پرسپولیس خوب بازی می کند بی دلیل به خوب بازی نکردن بازیکنانش نیست. تا پیش از این بازیکنانی مانند محمد انصاری و محسن مسلمان در فوتبال ایران اصلا به چشم نمی آمدند. کمال کامیابی نیا یک بازیکن معمولی بود و مهدی طارمی به این سطح از موقعیت‌سازی و موفقیت نرسیده بود. اکنون وضعیت این بازیکنان را مرور کنید. آیا این خدمتی نیست که برانکو به فوتبال ایران کرده است؟ انصاری با ادامه این روند بی تردید به تیم ملی ایران دعوت می شود. اتفاقی که پیش از این برای کامیابی نیا افتاده است. فقط فکر کنید اگر برانکو مربی پرسپولیس نبود، آیا این بازیکنان می توانستند به چشم بیایند؟
پرسپولیس در بازی با استقلال خوزستان به جرات شاید بتوان گفت بهترین بازی فصل خود را انجام داد. گل اول این تیم محصول یک کار تاکتیکی بود؛ اتفاقی که در فوتبال ایران کمتر رخ می دهد. و این بازی درست در آستانه سال جدید میلادی بود.
تعدد پاس های بازیکنان پرسپولیس و روند ۱۱ بازی شکست ناپذیری این تیم نشان می دهد که اتفاقی درون این تیم رخ داده است؛ اتفاقی که در روز بحران تماشاگر، بیش از ۳۰ هزار نفر را به ورزشگاه می‌کشاند. پرفسور پیشینه خوبی در فوتبال ایران دارد. یک قهرمانی با تیم امید در خاک کره جنوبی (بازی های آسیایی ۲۰۰۲)، سومی با تیم ملی در جام ملتهای آسیا ۲۰۰۴ و راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۶ با تیم ملی ایران، کارنامه این مربی آرام و متشخص این روزهای فوتبال ماست.
این مربی هرگز داعیه ایرانی دوستی نداشته اما شاید جزو انگشت شمار مربیانی باشد که باعث سربلندی ایران و ایرانی در میدان‌های بین المللی شده است. در کارنامه برانکو پیروزی ۴ بر ۳ مقابل کره جنوبی در چین - که یکی از بهترین و کلاسیک ترین بازی‌های تاریخ فوتبال ایران است - دیده می شود. برانکو به مانند گوهری است که باید برای فوتبال ایران عزیز داشته شود چون جریانی را به فوتبال ما منتقل کرده که بی تردید تاثیرش را بر روی دیگر تیم ها هم خواهد گذاشت.
باید در آغاز سال جدید از پروفسور تشکر کرد که در کمتر از ۱۰ ماه حضور در فوتبال ایران، اینچنین روند رو به رشدی را بر فوتبال کشور حاکم کرده است. فوتبال ایران در کنار مربیان جوان و جویای موفقیتی چون عبدالله ویسی، یحیی گل محمدی و منصوریان، نیاز به برانکوهای بسیاری دارد تا فلسفه فوتبال مدرن را بر آن حاکم کنند.
انتهای پیام/ز