به گزارش سایت خبری«رازق»:

اما این تنها یک ادعای تلویزیونی بود و حقیقت امر ممکن است چیز دیگری باشد.

رئیس جمهور آمریکا لابی طرفدار حمل سلاح در آمریکا را به گروکشی از کنگره متهم کرد و گفت آنها نمی‌توانند کل آمریکا را به گرو بگیرند و همه باید از کنگره بخواهند که شجاع باشد و در برابر دروغ های لابی طرفدار سلاح بایستد.

این هم در ظاهر البته به مظلوم نمایی شبیه تر است.

واکنش های دولت مردان آمریکا در زمان عجز از عملکرد خود بعضا قابل پیش بینی است.

باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا چندی پیش در جریان یک کنفرانس خبری در کاخ سفید درباره موضوع اعمال محدودیت های جدید علیه قانون حمل سلاح در آمریکا به هنگام پخش تیزری از تیراندازی سال 2012 در دبستان "سندی هوک" در ایالت کانتیکت که منجر به مرگ 20 دانش آموز شد، گریه کرد!

اما اصل داستان دبستان "سندی هوک"  چه بود؟

تیراندازی دبستان سندی هوک  در تاریخ چهاردهمِ دسامبرِ ۲۰۱۲ رخ داد که ۲۶ نفر، شامل ۲۰ دانش‌آموز و ۶ نفر از کارکنان دبستان سندی هوک، در نیوتاون به دنبال تیراندازی جوانی مسلح کشته شدند. در همان روز و پیش از کشتار مدرسه، مادر تیرانداز و یک نفر دیگر هم پیش از حرکت او به سمت مدرسه توسط او کشته شدند. تیرانداز، جوانی ۲۰ ساله به نام آدام لانزا بود که بعد از کشتار و تیراندازی در همان مدرسه خودکشی کرد. این واقعه سومین اتفاق خشونت بار کشتار جمعی با اسلحه در سال ۲۰۱۲ در آمریکا است.

پس از بروز این واقعه در واشنگتن حدود ۲۰۰ نفر در حالی که شمع در دست داشتند، در محوطه مقابل کاخ سفید تجمع کردند. گروهی از این تجمع‌کنندگان خواهان اقدام دولت برای کنترل استفاده از سلاح‌های گرم در آمریکا بودند.

واکنش ها نسبت به این واقعه از این قرار بود

بیانیه رئیس جمهور اوباما در خصوص این حادثه

باراک اوباما زمانی که بیانیه تلویزیونی خود را در برابر دوربین‌ها می‌خواند، بارها سکوت کرد تا اشک تمساحی را از گوشه چشم‌هایش پاک کند همچنین وی گفت باید کنار هم قرار بگیریم و فارغ از سیاست، اقدامی معنی‌دار انجام دهیم تا از فجایعی بیشتر شبیه این حمله جلوگیری کنیم.

این واقعه بار دیگر زمینه‌ ساز آغاز بحث‌ها درباره مقررات مربوط به خرید و فروش سلاح‌های گرم در آمریکا شده است.

سایر کشورها

مقامات بین‌المللی و رهبران کشورهای مختلف از جمله بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد. جولیا گیلارد، نخست‌وزیر استرالیا.فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه،دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا،کاترین اشتون،مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا، به بازماندگان این حادثه تسلیت گفتند و ابراز همدردی کردند.

هر خواننده ای از خواندن این واقعه ناراحت میشود و قطعا همدردی خواهد کرد.

اما سوالی که برای نگارنده به وجود آمده است این است که خون 20 دانش آموز، به شکل مظلومانه ای روی زمین میریزد و قلب رئیس جمهور آمریکا به ظاهر درد می آید و اشک میریزد؛ آیا کودکان آمریکایی با کودکان غیر آمریکایی فرقی دارند؟!

حال تصور کنید آن کسی که برای قتل دانش آموزان کشورش گریه کرده است خودش باعث و بانی قتل عام کودکان و نوجوانان و بزرگسالان بی شماری در کشور های دیگر باشد....

این جاست که به گریه های "اوباما" میخندیم

اما چیزی که باعث شد بعد از گذشت چند روز اشک اوباما ما را به خود مشغول کند، کشتار هایی است که در به نام آمریکا در تاریخ ثبت شده است و هیچ مسئول آمریکایی برای آن ها اشکی نریخته است.

*** امروز سالگرد قتل عام مردم پاناما توسط ارتش ایالات متحده در سال 1964 میلادی است.

در سال 1964م، شورش‏های شدیدی در پاناما به دلیل برافراشته شدن پرچم آمریكا در كانال روی داد كه منجر به كشته و زخمی شدن صدها نفر گردید. یک تمتع اقتصادی از کانال پاناما خون افراد زیادی را که به کشتار تعبیر میشود روی زمین میریزد و هیچ واکنشی در این زمینه تا سال 1977 میلادی و در زمان ریاست جمهوری کارتر صورت نمیگرد.

از این قبیل کشتار ها به دست آمریکا در تاریخ و در همین دو دهه ی گذشته زیاد به چشم میخورد:

*در جنگ ویتنام  ویتنامی‌های غیر نظامی کشته شده بالغ بر 587 هزار نفر بودند. ملیت های دیگر و نظامیان کشته شده جدای از این آمار هستند.

*در جنگ آمریکا و افغانستان آمار کشته شدگان غیر نظامی به 34 هزار نفر میرسد.

*جنگ آمریکا با عراق برای عراقی ها 96 هزار کشته بر جای گذاشت.

* در بمباران اتمی کشور ژاپن در یک چشم به هم زدن 220 هزار شهروند ژاپنی جان خود را از دست دادند.

آمار هایی که در بالا به آن ها اشاره شد تنها چهار مورد به صورت اتفاقی بود. این کارنامه بسیار پربار تر ازاین حرف هاست که برای جستجو گر مشکلی را ایجاد کند.

اما همه ی این سند جنایات آورده شد تا سوال بزرگی پرسیده شود. چرا مسئولین آمریکایی این اتفاقات دردناک هیچ گاه برای خون های ریخته شده ی مظلومان و غیر نظامیان و کودکان و زنان و میانسالان به دست عوامل خود اشکی بر گونه هایشان نریخت؟

انتهای پیام/ز