با نگاهی به زندگی شهروندان در منطقه 22 تهران در می یابیم مشکلات ایجاد شده برای آنها تنها با دستان تصمیم گیرانی خارج از عرصه مدیریت شهری برطرف می شود.

به گزارش سایت خبری«رازق»، ،شهروندانی که چندین سال پیش  منطقه 22 تهران را برای زندگی انتخاب کردند به این امید به این انتخاب دست زدند که قرار بود این منطقه به قطب گردشگری پایتخت تبدیل و دارای انواع جاذبه ها و امکاناتی باشد که زندگی را در کلان شهری همانند تهران کمی سهل و دلپذیر می کند.

بر اساس آنچه در صحن علنی شورای اسلامی شهر تهران مطرح شده است این منطقه 16 درصد بافت مسکونی دارد. وجود بافت مسکونی در یک منطقه می تواند به معنی الزام تامین انواع خدمات و سرانه ها از جمله سرانه های آموزشی، فرهنگی و درمانی باشد.

اما روند رو به افزایش هجوم انبوه سازان به منطقه 22  پایتخت به گونه ای بوده است که در این منطقه تنها ساختمان ها ساخته شده و پیمانکاران هیچ تعهدی برای تامین انواع سرانه ها و سایر تعهدات خود نداشته اند. بی تعهدی پیمانکارن تا به جایی بوده است که بسیاری از واحدهای مسکونی این منطقه در حال حاضر به دلیل پرداخت نکردن عوارض همچنان پایان کار خود را دریافت نکرده اند و مردمی که از این شرایط خسته هستند؛ امکان فروش ملک خود و انتقال به نقطه ای دیگر از شهر را ندارند.

محمد حسین پیرگانی دبیر شورایاری محله صدرا در منطقه 22 در این رابطه به افکار می گوید: بیشتر شهرک نشینان در این منطقه به دلیل متعهد نبودن برخی از انبوه سازان همچنان نتوانسته اند پایان کار ملک خود را دریافت کنند. به طور مثال در محله صدرا سه شهرک وجود که دارای یک هزار و 449 واحد مسکونی است و تا کنون به دلیل پرداخت نکردن عوارض  توسط تعاونی مسکن وزارت جهاد کشاورزی پایان کار خود را دریافت نکرده اند.

این موضوعی است که مرتضی طلایی نائب رئیس شورای اسلامی شهر تهران نیز آن را تایید می کند و می گوید: برخی از انبوه سازها به دلیل تاخیر در تسویه حساب با شهرداری به منظور دریافت پایان کار مستلزم پرداخت جریمه هستند. به همین دلیل برای بسیاری از واحدهای مسکونی در منطقه 22 اسناد مالکیت صادر نشده است.این در حالی است که شهرداری موظف است برابر قانون عمل کند.

تعاونی های از هم پاشیده و مردم سرگردان

ترس پیمانکاران از پرداخت جریمه از یک سو و از هم پاشیده شدن تعاونی هایی که در گذشته به ساخت و ساز در این منطقه دست زده اند از سوی دیگر باعث شده است که نتوان نقطه پایانی برای این مشکل تصور کرد.

طلایی در ادامه به این مشکل اشاره و اذعان می کند: برخی از تعاونی هایی که به ساخت مجتمع های مسکونی درمنطقه 22 دست زده اند؛ اکنون از هم پاشیده اند. بدیهی است مشکلات و پیامدهای چنین مواردی گریبانگیر مردم می شود.

اما در میان مشکلات متفاوتی که شهروندان در این نقطه از شهر با آن دست به گریبانند کمبود سرانه آموزشی پررنگ تر است.

محمد حسین پیرگانی دبیر شورایاری محله صدرا به افکارخبر در این مورد می گوید: ساخت انواع سرانه ها در این منطقه نادیده گرفته شده است از جمله سرانه آموزشی که مردم در تامین آن به شدت با مشکل مواجه هستند.

کمبود سرانه آموزشی در میان سایر کمبود ها موضوعی است که بیش از هر چیز مردم را در این منطقه آزار می دهد به گونه ای که گفته می شود تراکم مدارس منجر به افت تحصیلی دانش آموزان شده است.

این موضوعی است که با گفت و گو های میدانی و نیز صحبت با دبیران شورایاری برخی از مناطق از جمله دبیران محله های آبشار، صدرا، هوانیروز و شهید باقری می توان به صحت آن دست یافت.

علی اکبر زاده طلوتی دبیر شورایاری محله شهید باقری همچنین از مشکلی بزرگ تر یعنی نبود اداره آموزش پرورش در این منطقه سخن می گوید: علاوه بر کمبود سرانه های آموزشی که منجر به هزینه تراشی برای خانواده ها جهت تامین سرویس مدرسه و نیز افت تحصیلی دانش آموزان به دلیل تراکم مدارس شده است، این منطقه اداره کل آموزش و پرورش ندارد.این منطقه از نظر آموزشی زیرمجموعه منطقه 5 محسوب می شود. به همین دلیل بارها از آموزش و پرورش درخواست کرده ایم که اداره کلی مستقل برای این منطقه در نظر گرفته شود.

اما گویا پیگیری ها برای تامین اداره کل آموزش و پرورش در این منطقه منجر به تهاتری بین آموزش و پرورش و شهرداری و تامین یک ساختمان بدین منظور شده است اما سرنوشت این ساختمان را از دهان دبیر شورایاری محله شهید باقری می خوانیم: مدرسه ای واقع در شهرک شهید باقری چند سال پیش با مبلغی زیادی به صورت تهاتر از سوی شهرداری به آموزش و پرورش تحویل داده شد تا به اداره کل تبدیل شود اما این ساختمان به دانشگاه پیام نور فروخته شد. این ساختمان مقابل شهرداری منطقه 22 در شهرک شهید باقری قرار دارد.

مشکلات دانش آموزان در این منطقه برای دستیابی به مدارسی با حداقل مسافت و تعداد استاندارد حضور دانش آموزان در مدارس، با کمبود سیستم حمل و نقل عمومی از جمله اتوبوس تکمیل می شود و علاوه بر دانش آموزان عامه مردمی را که در این منطقه زندگی می کنند را کلافه می کند.

محمود امیر احمدی دبیر شورایاری محله آبشار در منطقه 22 با تایید این موضوع عنوان می کند: از دوره شورایاری گذشته تا کنون بارها برای حل این معضل و سایر مشکلات محله و منطقه نامه نگاری کرده ایم اما راه به جایی نبرده است.

نامه نگاری ها راه به جایی نبرده است و کمبود سیستم حمل و نقل عمومی در این منطقه منجر به اتلاف وقت و انرژی ساکنان آن می شود.

علی اکبر زاده طلوتی دبیر شورایاری محله شهید باقری منطقه 22 در این مورد به افکار می گوید: این منطقه به دلیل وسعت جغرافیایی و نیز دور بودن از مرکز شهر بیش از سایر مناطق نیاز به سیستم حمل و نقل دارد. اکنون ساکنان محله شهید باقری برای دسترسی به میدان آزادی باید یک ساعت زمان صرف کنند. این در حالی است که مدت زمان زیادی را نیز باید برای رسیدن اتوبوس در ایستگاه منتظر ماند.

در نظر نگرفتن زیرساخت های توسعه حمل و نقل عمومی در این منطقه در حالی است که پروژه های بزرگی همانند بیمارستان مغز و اعصاب پروفسور سمیعی و جمعیت بالای 500 هزار نفر برای آن پیش بینی شده که در آینده گره های ترافیکی بیشتری را برای تهران ایجاد می کند. این در حالی است که به دلیل وجود  بوستان جوانمردان، دریاچه خلیج فارس و پارک جنگلی چیتگر در روزهای تعطیل مردم در این منطقه گاه امکان خروج از منزل را به دلیل ایجاد گره های ترافیکی در نزدیکی محل سکونت خود بخصوص در محدوده دریاچه خلیج فارس را ندارند.

اصغر قدیمی دبیر شورایاری منطقه 22  در این رابطه عنوان می کند: در صورت پیش بینی نکردن سیستم حمل و نقل عمومی در آینده با حجم بالایی از گره های ترافیکی و آلودگی هوا مواجه خواهیم شد. این در حالی است که هم اکنون در ایام تعطیل؛ به واسطه وجود دریاچه خلیج فارس اوج ترافیک برای ساکنان این منطقه ایجاد می شود. حتی ساکنان این مناطق نمی‌توانند از خانه‌های خود خارج شوند، چراکه وسایل نقلیه دیگر شهروندان در کنار خانه آنها پارک شده است.

کمبود زیرساخت های حمل و نقل عمومی از جمله مترو در منطقه 22 موضوعی است که سید جعفر تشکری هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در گفت و گو با افکار آن را تایید می کند و می گوید:  یکی از مناطق شهر که با کمبود سیستم حمل و نقل همگانی مواجه است، منطقه 22 پایتخت است. امیدواریم تا پایان سال 1395 با راه اندازی بخش های غرب و شمال غرب مترو شاهد گشایش در ترددهای غرب پایتخت به ویژه منطقه 22 باشیم. همچنین توسعه غربی خط 4 به سمت شمال از دیگر برنامه ها برای توسعه مترو است که غرب و شمال غرب تهران را پوشش می دهد.

اما آیا توسعه خطوط مترو می تواند به رفع معضل حمل و نقل در این منطقه کمک کند؟ در صورتی که بخواهیم با معضل خودرو تک سرنشین مواجه نباشیم باید خطوط اتوبوسرانی به صورت عمده و در برخی از خطوط محلی و جزئی خطوط تاکسیرانی تعبیه شود تا با استفاده از آن بتوان به راحتی به ایستگاه های مترو دست یافت.

این موضوعی است که پیرگانی دبیر شورایاری صدرا نیز بر آن تاکید می کند و می گوید: حتی با راه اندازی خطوط 6 و 7 مترو همچنان به توسعه خطوط اتوبوسرانی برای دسترسی به ایستگاه مترو نیاز داریم.

تشکری هاشمی نیز با تایید این موضوع که توسعه مترو به تنهایی نمی تواند نسخه موثری برای گره گشایی از ترافیک منطقه 22 در آینده و در برخی از ساعات خاص در حال حاضر باشد، عنوان می کند: در ارتباط با ناوگان اتوبوسرانی متناسب با ارزیابی کارشناس ها در نقاطی که تقاضا وجود دارد حداکثر کمک را انجام داده ایم. با وجود این که  کمبود ناوگان موضوعی است که شامل تمام شهر می شود اما موافق این موضوع هستم که باید تعداد ناوگان بیشتری از اتوبوس به غرب تهران اختصاص یابد زیرا در غیر این صورت در نتیجه کشش به سمت تاکسی ها است همانگونه که این مد حمل و نقلی اکنون به رفع این کمبودها در این منطقه می پردازند.

کمبود ناوگان اتوبوسرانی در غرب پایتخت بخصوص در منطقه 22 در حالی است که گفته می شود دولت در 6 سال گذشته حتی یک دستگاه اتوبوس به شهرداری تهران نداده است.

با نگاهی به لیست مشکلات موجود در منطقه 22 می بینیم مدیریت شهری نه در ارایه نکردن اتوبوس توسط دولت مقصر بوده است نه در عمل نکردن پیمانکاران به ایجاد سرانه های مورد نظر و نه در ایجاد هیچ یک از مشکلات دیگر. اما این سوال مطرح است که بهتر نبود توسعه منطقه 22 پس از آغاز روند رو به رشد زیرساخت های آن انجام می شد و مدیریت شهری کسب درآمد از ارایه مجوز ساخت و ساز و تراکم در این منطقه را چند سال به تعویق می انداخت تا شهروندان در این منطقه با نبود ابتدایی ترین امکانات زندگی شهری دست و پنجه نرم نکنند؟

انتهای پیام/ز