ایران تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقیق و توسعه را تعلیق نماید و از سوی آژانس مورد راستی آزمایی قرار بگیرد.
کشورها از انتقال هرگونه اقلام، مواد کالا و فناوری که می تواند به فعالیت های مربوط به غنی سازی و بازفرآوری و برنامه های موشکی بالستیک ایران مربوط شود، جلوگیری کنند.
ایران پروتکل الحاقی را اجرا کند.
قطعنامه 1737 (2 دی 85)
از کشورها می‌خواهد تمام اقدام‌های لازم را بکار گیرند تا از صدور كلیه اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فناوری كه می‌تواند به فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی، بازفرآوری یا آب سنگین ایران، یا به توسعه سیستم‌های پرتاب سلاح هسته‌ای كمك می‌کند، جلوگیری نمایند.
از ایران می‌خواهد تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقیق و توسعه را تعلیق نماید و از سوی آژانس مورد راستی آزمایی قرار بگیرد.
از ایران می خواهد کار بر روی تمامی پروژه‌های آب سنگین از جمله رآکتور تحقیقاتی آب سنگین به صورت قابل راستی آزمایی توسط آژانس را تعلیق کند.
تصویب فوری پروتکل الحاقی و اجرای آن
اعلام ممنوعیت تحصیل دانشجویان ایرانی در رشته‌های حساس مرتبط به مسائل هسته‌ای و موشکی
مسدود کردن اموال و دارایی‌های افراد و شرکت‌های تحریم‌شده
قطعنامه 1747 (4 فروردین 86)
از تمام کشورها خواسته شده تا جلوی انتقال تجهیزات یا فن‌آوری‌هایی که در ارتباط با برنامه‌های هسته ای و موشکی ایران است را بگیرند.
حساب‌های مالی افراد مرتبط با برنامه‌ی هسته‌یی و موشکی ایران را مسدود کنند.
ورود و خروج افراد مرتبط با برنامه‌ی هسته‌یی و موشکی به کشورشان را اطلاع دهند.
صادرات و واردات سلاح‌های سنگین به ایران و یا از ایران را ممنوع می‌شود.
هیچ وام جدیدی به ایران ندهند.
پایبندی کامل به الزامات شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی جهت اعتمادسازی.
قطعنامه 1803 (13 اسفند 86)
از کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌خواهد که محموله‌های دریایی و هوایی به مقصد ایران و بالعکس را، اگر مشکوک به حمل مواد و تجهیزات ممنوعه باشند، مورد بازرسی قرار دهند.
در اعطای اعتبارها و تسهیلات تجاری به بخش خصوصی برای مبادلات بازرگانی با ایران دقت بیشتری به خرج بدهند.
در مورد همکاری موسسات مالی با بانک‌های ایرانی به خصوص بانک صادرات و ملی ایران و شعب خارجی آنها هوشیار باشند.
قطعنامه 1835 (6 مهر 87)
تنها بر اجرای قطعنامه‌های قبلی تاکید دارد.
قطعنامه 1929 (19 خرداد 89)
ایران با این قطعنامه رسما زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد و بند 41 آن قرار گرفت
عمده کارشناسان داخلی و خارجی معتقدند این قطعنامه بدترین قطعنامه در طول تاریخ حیات شورای امنیت علیه یک کشور بوده است.
عدم فعالیت اقتصادی در مسائل مربوط به هسته‌ای و موشکی که ایران از آن منتفع شود.
لزوم هوشیاری درباره کاربردهای دوگانه برخی صنایع و تجهیزات پتروشیمی با هسته‌ای
ممنوعیت فروش سلاح‌های نظامی به ایران (حتی از نوع متعارف)
جلوگیری از انتقال فناوریها یا مساعدتهای تکنیکی مربوط به موشکهای بالستیک قادر به حمل تسلیحات هسته ای و ممنوعیت انجام هر فعالیتی توسط ایران در این زمینه
تحریم سپاه پاسداران و شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران
لزوم تصویب پروتکل الحاقی
لزوم معاهده جامع منع آزمایش‌های هسته‌ای (CTBT)
اجازه بازرسی تمام محموله‌های هوایی و دریایی (حتی در دریاهای آزاد) به مقصد ایران و یا از این کشور به خارج را در صورتی که مظنون به این باشند که آن محموله‌ها حاوی مواد اتمی، موشکی یا نظامی ممنوع باشد و نیز اجازه توقیف آنها مبتنی بر شرایط تحریم خدمات مالی مرتبط با اشاعه سلاح هسته‌ای، بیمه، مسدود کردن دارایی‌ها،هوشیاری هنگام معامله با بانک‌های ایرانی و نهادهای سپاه و کشتیرانی، عدم سرمایه‌گزاری مشترک با بانک‌های ایرانی، جلوگیری از تاسیس شعب تازه بانک‌های ایرانی